بدون تصویر

آیه ۲۸ سوره مدثر

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۳۰ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۸ سوره مدثر
مشخصات قرآنی
نام سورهمدثر
تعداد آیات سوره۵۶
شماره آیه۲۸
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۵
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۸ سوره مدثر بیست و هشتمین آیه از هفتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه آتش جهنم چنین توصیف شده است: «نه چیزی را باقی می‌گذارد و نه رها می‌سازد.»

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ آیهٔ ۲۸ از سورهٔ ۷۴ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«نه باقی می‌گذراد و نه رها می‌کند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«نه باقی می‌گذارد، نه رها می‌کند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه آتش جهنم چنین توصیف شده است: «نه چیزی را باقی می‌گذارد و نه رها می‌سازد.» به گزارش او، آتش جهنم بر خلاف آتش دنیا که فقط در جسم اثر می‌گذارد؛ نیست. بلکه بر روح نیز اثر دارد و همه وجود انسان را دربرمی‌گیرد و رها نمی‌سازد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مدثر، هفتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره مزمل و پیش از سوره حمد نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مدثر، یک آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.