آیه ۸ سوره صف
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | صف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۴ | ||||
| شماره آیه | ۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره صف هشتمین آیه از شصت و یکمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای اینکه روشن شود دشمنان نمی‌توانند دین حق را نابود کنند از تشبیه خاموش کردن نور خدا به وسیله دهان استفاده شده است و می‌گوید: «آنها می‌خواهند نور خدا را با دهان‌هایشان خاموش کنند، اما خداوند نور خود را کامل می‌کند؛ هر چند کافران را خوش نباشد.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«می‌خواهند با سخنان خود نور خدا را فرونشانند و خداوند کامل‌کنندة نور خود است هرچند کافران ناخوش دارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«می‌خواهند نور الهی را با سخنان خویش خاموش کنند و حال آنکه خداوند کمال بخش نور خویش است، ولو آنکه کافران ناخوش داشته باشند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که دشمنان دین حق در طول تاریخ بسیار سعی کردند که جلوی پیشرفت آن را بگیرند و از راه‌ها و وسایل گوناگونی نیز استفاده کردند که در راه آن مانع ایجاد کنند و نور خدا را خاموش کنند. اما برطبق متن آیه خداوند نمی‌گذارد نور حق خاموش شود و سعی و تلاش کافران هیچ اثری در این باره نخواهد داشت. بلکه بر خلاف خواست آنان و با وجود کراهت‌شان، خداوند نورش را هم کامل می‌گرداند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره صف، شصت و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تغابن و پیش از سوره جمعه نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۵۲۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۴۱۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۸۲-۸۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره صف»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
