تفسیر نورالثقلین
تفسیر نورالثقلین کتابی در تفسیر قرآن و مشهورترین اثر حویزی مفسر و محدث شیعی قرن یازدهم هجری است که به زبان عربی تألیف شده است. «نورالثقلین» از کتاب‌های تفسیر روایی قرآن به‌شمار می‌آید که مؤلف در ذیل سوره‌های قرآن روایات اهل بیت را گردآوری کرده است. در تلفظ نام کتاب گروهی آن را «نورالثقَلَین» گفته‌اند که در این صورت به معنای نور جن و انس خواهد بود؛ اما به گزارش دانشنامه جهان اسلام، تلفظ صحیح آن، «نور الثقْلین» است که منظور قرآن و عترت است. از ویژگی‌های کتاب اینست که نویسنده در این تفسیر به شرح تمام آیات قرآن نپرداخته و دربارهٔ محتوای روایات نیز نظرات شخصی خود را بیان نکرده است. بنابه آنچه که مؤلف در مقدمه کتاب ذکر کرده، هدفش از نوشتن کتاب، گردآوری مجموعه‌ای منظم و مدون از روایات اهل بیت در موضوع تفسیر قرآن بوده است.[۱]
محتوا
عبدالعلی الاهوازی در تفسیر نورالثقلین ۱۴۰۰۰ روایت را در موضوع تفسیر گزارش کرده است. در میان این تفاسیر، بیشتر روایات به ترتیب از محمد، جعفر صادق و محمد باقر روایت شده‌اند. گفته شده که ۱۳ درصد از این کتاب، روایت‌های نقل شده از محمد باقر است.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- یزدی ثانی، هادی (۱۳۹۶). «حویزی». دانشنامه جهان اسلام. تهران: بنیاد دایرة المعارف اسلامی.
- Buckley، .Ron P (۲۰۲۰). Muḥammad al-Bāqir (ویراست Kate Fleet, Gudrun Krämer, Denis Matringe, John Nawas, Everett Rowson). Encyclopaedia of Islam, THREE.