سوره فجر

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۱۴ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Al-Fajr (surah).svg|نام = فجر |جزء = ۳۰|آیه = ۳۰|محل نزول = مکه|شماره نزول = ۱۰|کلمه = ۱۳۶|حرف = ۶۱۲}} '''سوره فجر''' هشتاد و نهمین سوره قرآن در مصحف کنونی و دهمین سوره از نظر ترتیب نزول است که پيش از سوره...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سورهٔ قرآن
فجر
دسته‌بندیمکی
اطلاعات آماری
شمارهٔ نزول۱۰
جزء۳۰
شمار آیه‌ها۳۰
شمار واژه‌ها۱۳۶
شمار حرف‌ها۶۱۲
متن سوره
متن سوره با خط عثمانی
غاشیه
بلد

سوره فجر هشتاد و نهمین سوره قرآن در مصحف کنونی و دهمین سوره از نظر ترتیب نزول است که پيش از سوره ضحی و پس از سوره لیل نازل شده است. ۳۰ آیه، ۱۳۷ یا ۱۳۹ کلمه و ۵۷۷ یا ۵۸۴ حرف دارد. این سوره مکی شانزدهمین سوره‌ای است که با سوگند آغاز می‌شود. به لحاظ کمیت از سوره‌های مفصل قرآن و از نوع اوساط آن است که هیچ آیه مدنی و منسوخی ندارد.

نامگذاری

«فجر» نام مشهور سوره است که به معنای سپیده دم صبح می‌باشد. به خاطر اینکه خداوند در آیه اول به «فجر» سوگند یاد کرده؛ به همین جهت سوره فجر نامیده شده است.[۱]

محتوا و ساختار

سوره فجر دارای ۳۰ آیه، ۱۳۷ یا ۱۳۹ کلمه و ۵۷۷ یا ۵۸۴ حرف است که مانند بسیاری از سوره‌های جزء سی، با سوگند شروع می‌شود و از این جهت شانزدهمین سوره به‌شمار می‌آید. به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، بعضی از روایات این سوره را سوره حسین بن علی معرفی و به خواندن آن توصیه کرده‌اند. در ابتدای این سوره برای تهدید ظالمان و کافران سوگندهای متعددی بیان می‌شود و سپس برای نمونه به سرنوشت و سرانجام قوم عاد و ثمود و فرعون اشاره می‌گردد. اشاره به آزمایش انسا‌ن‌ها در دادن و گرفتن نعمت‌ها و شرح مسأله معاد و کیفر کافران و پاداش مومنان دارای نفس مطمئنه از موضوعاتی است که در آیات پایانی سوره عنوان شده است. سوره فجر به لحاظ کمیت از سوره‌های مفصل قرآن و از نوع اوساط آن است که هیچ آیه مدنی و منسوخی ندارد.[۲]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فجر، هشتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره لیل و پیش از سوره ضحی نازل شد. این سوره را به سیاق آیاتش مکی دانسته‌اند.[۳]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره فجر». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.