سوره جاثیه
| جاثیة | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۶۵ | ||||
| جزء | ۲۵ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۳۷ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۴۷۵ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۲۱۶۲ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره جاثیه چهل و پنجمین سوره قرآن و دارای ۳۷ آیه است. از سوره‌های مکی قرآن است که به ترتیب نزول شصت و پنجمین سوره آن به‌شمار می‌آید.[۱]
نام
نام مشهور این سوره «جاثیه» به معنای زانوزده است که از آیه بیست و هشتم گرفته شده است. این کلمه یکبار و تنها در اینجا به‌کار رفته است. طبق گزارش ابن ندیم «الشریعه» نام دیگر سوره و بر گرفته از آیه ۱۸ است. این نام در نزد اهل حرمین مشهور بوده است.[۲]
محتوا
مفسرانی مانند حسن بصری، جابر بن زید و عکرمه تمامی آیات آن را مکی می‌دانند؛ در حالیکه بر اساس روایتی از ابن عباس و قتاده آیه ۱۴ این سوره در مدینه بر پیامبر اسلام نازل شده است. واژه «آیات» پرتکرارترین کلمه در این سوره است که ۱۲ بار و در ۱۱ آیه آن آمده است.[۳] از محتوای آن به بحث‌هایی پیرامون قرآن، توحید، پاسخ به ماده‌باوری، سرنوشت اقوام گذشته، و حوادث قیامت می‌توان اشاره کرد. این سوره با اوصاف و نام‌های خدا آغاز شده و با آن‌ها نیز پایان می‌یابد.[۴]
پانویس
ارجاعات
منابع
- مطیع، مهدی (۱۳۸۸). «جاثیه». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الاسلامیه.