آیه ۱۱ سوره انفطار
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | انفطار | ||||
تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
شماره آیه | ۱۱ | ||||
شماره جزء | ۳۰ | ||||
شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره انفطار یازدهمین آیه از هشتاد و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه مورد بحث، در توصیف فرشتگان مراقب اعمال انسان به کریم و بزرگوار بودن آنها اشاره شده است که در حال ثبت و ضبط اعمال او هستند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
كِرَامًا كَاتِبِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«نگارندگان گرامی»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که نویسندگانی گرامیاند»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در آیه مورد بحث، در توصیف فرشتگان مراقب اعمال انسان به کریم و بزرگوار بودن آنها اشاره شده است که در حال ثبت و ضبط اعمال او هستند. تعبير به «كاتبين» در حقيقت تاكيدى بر اين معنى است كه آنها به حافظه خود قناعت نمىكنند، بلكه دقيقا مىنويسند و ثبت مىكنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انفطار، هشتاد و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره نازعات و پیش از سوره انشقاق نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۷۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۶۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۲۶-۲۲۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انفطار»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.