آیه ۷ سوره تین
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تین | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره تین هفتمین آیه از نود و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه با مخاطب قرار دادن انسان‌های ناسپاس و بی‌توجه به نشانه‌های معاد از آنها می‌پرسد: «چه چیزی سبب شده است که تو (ای انسان، با وجود این همه دلایل) روز قیامت را تکذیب می‌کنی و آن را دروغ می‌پنداری؟!»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس (ای انسان) چه چیز پس از (این همه پند و اندرز) تو را بر آن می‌دارد که کیفر (روز قیامت) را دروغ انگاری؟!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«[ای انسان] با این حال چه چیزی تو را به انکار روز جزا کشانید؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه با مخاطب قرار دادن انسان‌های ناسپاس و بی‌توجه به نشانه‌های معاد از آنها می‌پرسد: «چه چیزی سبب شده است که تو (ای انسان، با وجود این همه دلایل) روز قیامت را تکذیب می‌کنی و آن را دروغ می‌پنداری؟!» به گزارش مکارم، آفرینش انسان و جهان هستی، نشان‌دهنده وجود جهانی دیگری بعد از این دنیاست که از آن کامل‌تر و وسیع‌تر است و همچنین نشان می‌دهد که زندگی دنیایی بدون هدف نیست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تین، نود و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بروج و پیش از سوره قریش نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۱۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۳۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۴۵–۱۴۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تین»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۴۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
