بدون تصویر

آیه ۴ سوره مسد

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۵۱ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۴ سوره مسد
مشخصات قرآنی
نام سورهمسد
تعداد آیات سوره۵
شماره آیه۴
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۲۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۴ سوره مسد چهارمین آیه از صد و یازدهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به وضعیت «ام جمیل» همسر «ابولهب» پرداخته شده است که او نیز مانند «ابولهب» از مخالفان و دشمنان «محمد» بود و در آیه برای او همان سرنوشت همسرش پیش‌بینی شده است. بنابر نقل‌های تاریخی، او خواهر «ابوسفیان» و عمه «معاویه» بوده و در این سوره با عنوان «حمالة الحطب» معرفی شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ آیهٔ ۴ از سورهٔ ۱۱۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و زنش (نیز به دوزخ درمی‌آید نکوهش می‌کنم) آن هیزم‌کش را»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و زنش هیزم‌کش [و آتش‌افروز معرکه‌] است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به وضعیت «ام جمیل» همسر «ابولهب» پرداخته شده است که او نیز مانند «ابولهب» از مخالفان و دشمنان «محمد» بود و در آیه برای او همان سرنوشت همسرش پیش‌بینی شده است. بنابر نقل‌های تاریخی، او خواهر «ابوسفیان» و عمه «معاویه» بوده و در این سوره با عنوان «حمالة الحطب» معرفی شده است. به گزارش مکارم، دربارهٔ این عنوان تفاسیر مختلفی وجود دارد؛ از جمله اینکه: «ام جمیل» بوته‌های خار را بر دوش می‌کشید و بر سر راه پیامبر اسلام قرار می‌داد تا پاهای او زخمی و آزرده شود. برخی این عبارت را کنایه از سخن‌چینی او و بعضی آن را کنایه از شدت بخل او دانسته‌اند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مسد، صد و یازدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و یازدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حمد و پیش از سوره تکویر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.