سوره أعلی
| اعلی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۸ | ||||
| جزء | ۳۰ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۱۹ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۷۳ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۳۲۳ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره اعلی در مصحف کنونی هشتاد و هفتمین سوره قرآن است که نام سوره برگرفته از اولین آیه آن می‌باشد. این سوره از سوره‌های مسبّحات قرآن است که آخرین سوره از این مجموعه در ترتیب کنونی و اولین آنها در ترتیب نزول به‌شمار می‌آید. بر طبق روایت مشهور، هشتمین سوره مکی است که پس از «تکویر» و پیش از «لیل» نازل شده است؛ ولی در مصحف، میان دو سوره مکی «طارق» و «غاشیه» قرار دارد. بیشترین نظرات تفسیری بر مکی بودن سوره اتفاق نظر دارند اما برخی از مفسران، به دلیل دو آیه ۱۴ و ۱۵ سوره که آنها را مربوط به زکات فطره و نماز عید فطر می‌دانند؛ آیات ابتدایی سوره را مکی و بقیه را مدنی عنوان کرده‌اند. محور موضوعی سوره «مقام‌های پیامبر اسلام و امتیازهای قرآن» و محتوای سوره نیز شامل سه اصل اساسی عقاید اسلامی، «توحید»، «نبوت» و «معاد» است. سوره اعلی، براساس بعضی روایات، سوره منتخب و محبوب پیامبر اسلام بوده است.[۱]
محتوا
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره اعلی، هشتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- لسانی فشارکی، محمدعلی (۱۳۸۸). «اعلی». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.