آیه ۲۴ سوره مدثر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مدثر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۶ | ||||
| شماره آیه | ۲۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۴ سوره مدثر بیست و چهارمین آیه از هفتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه به گفته «ولید بن مغیره» در رابطه با مبارزه او با قرآن اشاره دارد که او قرآن را کلام سحرآمیز می‌دانست و می‌گفت: «این چیزی جز یک سحر جالب همانند آنچه از پیشینیان نقل شده، نیست.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آن‌گاه گفت: این چیزی جز جادوی منقول (از پیشینیان) نیست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و گفت این جز جادویی فرا گرفته [از دیگران] نیست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه به گفته «ولید بن مغیره» در رابطه با مبارزه او با قرآن اشاره دارد که او قرآن را کلام سحرآمیز می‌دانست و می‌گفت: «این چیزی جز یک سحر جالب همانند آنچه از پیشینیان نقل شده، نیست.» به گزارش او، تعبیر «یؤثر» (از ماده اثر) به معنی روایت منقول از پیشینیان است و برخی آن را از ایثار دانسته‌اند. به عقیده مکارم، بنابر معنی اول این سحری مانند سحر گذشتگان است و بنابر معنای دوم این سحری است که به خاطر جذابیتش در دل‌ها اثر می‌کند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مدثر، هفتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره مزمل و پیش از سوره حمد نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مدثر، یک آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۰۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۳۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۲۳۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مدثر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۶۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
