بدون تصویر

آیه ۱۶ سوره أعلی

از اسلامیکال
(تغییرمسیر از آیه ۱۶ سوره اعلی)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۶ سوره أعلی
مشخصات قرآنی
نام سورهأعلی
تعداد آیات سوره۱۹
شماره آیه۱۶
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۶ سوره اعلی شانزدهمین آیه از هشتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه دل‌بستگی به زندگی دنیا و مقدم داشتن آن بر جهان آخرت عامل اصلی هلاکت انسان معرفی شده است. بنابه نظر مفسران، ارتکاب گناهان به دلیل غلبه پیداکردن شهوات بر انسان است که غلبه شهوات نشانه و سرچشمه دوستی و حب دنیا هستند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا آیهٔ ۱۶ از سورهٔ ۸۷ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«بلکه زندگی دنیا را ترجیح می‌دهید»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«حق این است که شما زندگانی دنیا را بر می‌گزینید»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه دل‌بستگی به زندگی دنیا و مقدم داشتن آن بر جهان آخرت عامل اصلی هلاکت انسان معرفی شده است. بنابه نظر مفسران، ارتکاب گناهان به دلیل غلبه پیداکردن شهوات بر انسان است که غلبه شهوات نشانه و سرچشمه دوستی و حب دنیا هستند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره اعلی، هشتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.