آیه ۹ سوره أعلی
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | أعلی | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
| شماره آیه | ۹ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹ سوره اعلی نهمین آیه از هشتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه مهم‌ترین وظیفه پیامبر اسلام بیان می‌شود که همان تذکر دادن به مردم است. برخی مفسران، معتقدند که منظور از آیه این است که تذکر در هر صورت مفید است وبرای افرادی که به آن توجهی نمی‌کنند؛ نیز نوعی اتمام حجت محسوب می‌شود. براساس گزارش مکارم مفسر شیعی، برنامه عملی پیامبر نیز اینگونه بوده که او در تبلیغ و دعوت خویش هیچ قید و شرطی نداشته و همگان را موعظه و نصیحت می‌کرده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس اگر پند و اندرز سودمند باشد پند و اندرز بده»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پس اندرز ده، اگر [دهی] اندرز سود دهد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه مهم‌ترین وظیفه پیامبر اسلام بیان می‌شود که همان تذکر دادن به مردم است. برخی مفسران، معتقدند که منظور از آیه این است که تذکر در هر صورت مفید است وبرای افرادی که به آن توجهی نمی‌کنند؛ نیز نوعی اتمام حجت محسوب می‌شود. براساس گزارش مکارم، برنامه عملی پیامبر نیز اینگونه بوده که او در تبلیغ و دعوت خویش هیچ قید و شرطی نداشته و همگان را موعظه و نصیحت می‌کرده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره اعلی، هشتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۳۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۹۶–۳۹۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره اعلی»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۵۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
