آیه ۳ سوره ماعون
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ماعون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره ماعون سومین آیه از صد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به دومین صفت منکران معاد اشاره شده است و درباره آنان می‌گوید: «و دیگران را به اطعام مسکین و فقیر تشویق نمی‌کند.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و بر خوراک دادن بینوا ترغیب نمی‌کند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بر اطعام بینوا، ترغیب نمی‌کند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به دومین صفت منکران معاد اشاره شده و درباره آنان می‌گوید: «و دیگران را به اطعام مسکین و فقیر تشویق نمی‌کند.» در لغت «یحض» (از ماده حضّ) به معنی ترغیب و تشویق دیگران بر چیزی است و از آنجا که در این آیه به صورت فعل مضارع آمده است؛ دلالت بر مستمر بودن این کار دارد. به گزارش مکارم، اطعام مستمندان یکی از مصادیق کارهای خیر در دین اسلام است و به آن سفارش‌های بسیاری شده تا جایی که در روایات تأکید شده است: «اگر خودتان هم توانایی اطعام و غذا دادن به فقیر و مستمند را ندارید؛ دیگران را به این کار تشویق و ترغیب نمایید.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ماعون، صد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفدهم سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تکاثر و پیش از سوره کافرون نازل شد. در مکی و مدنی بودن این سوره اختلاف نظر است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۳۰۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۳۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۳۵۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ماعون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
