آیه ۱۷ سوره حاقه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حاقه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره حاقه هفدهمین آیه از شصت و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه به فرشتگان مأمور الهی در محشر اشاره دارد و گروه خاصی از آنها با تعبیر حاملان عرش معرفی می‌شوند که مأموریتشان آوردن عرش به صحنه قیامت است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و فرشتگان بر کناره‌های آن خواهند بود و هشت تن (از ملائکه) عرش پروردگارت را در آن روز بر فرازشان برمی‌دارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و فرشتگان بر کناره‌ها[ی آسمان] ایستاده باشند، و عرش پروردگارت را در آن روز هشت تن برفرازشان حمل می‌کنند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به آمدن فرشتگان در عرصه قیامت اشاره شده است که آنها منتظر فرمان الهی هستند و هشت ملک مخصوص حامل عرش در میان‌شان می‌باشند که عرش را به محشر وارد می‌کنند. به گزارش مکارم، بر طبق روایات اسلامی، حاملان عرش هم‌اکنون چهار نفر یا گروه هستند که در قیامت دو برابر می‌شوند. در روایتی آمده است: «حاملان عرش چهار نفر از اولین و چهار نفر از آخرین هستند. چهار نفر از اولین نوح، ابراهیم، موسی و عیسی و چهار نفر از آخرین محمد، علی، حسن و حسین هستند. البته به نظر او، این عبارت ممکن است اشاره به مقام شفاعت آنان باشد. او همچنین در ادامه می‌آورد برخی از مفسران معتقدند با توجه به آیه قبل، این گروه حاملان عرش از فرشتگان هستند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حاقه، شصت و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ملک و پیش از سوره معارج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۲۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۶۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۴۵۰–۴۵۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حاقه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۶۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
