آیه ۱۹ سوره حاقه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حاقه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۹ سوره حاقه نوزدهمین آیه از شصت و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه به توصیف حال و گفتار مومنانی که در آن روز نامه اعمال را به دست راستشان داده‌اند؛ اشاره دارد. آن مؤمنان با شادمانی و افتخار به همه می‌گویند: «بیایید و نامه عمل مرا بگیرید و آن را بخوانید.» به گزارش مکارم مفسر شیعی، در روایات متعددی از کتاب‌های تفاسیر اسلامی آمده است که این آیه دربارهٔ علی بن ابی‌طالب و شیعیان اوست و مکارم معتقد است که این روایات برای تعیین مصادیق آیه بیان شده‌اند و مفهوم آن را محدود نمی‌کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس امّا کسی‌که کارنامه‌اش به دست راست او داده شود می‌گوید: بگیرید، کارنامه‌ام را بخوانید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس هر کس که کارنامه‌اش به دست راستش داده شود، [شادمانه] گوید بیایید کارنامه مرا بخوانید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه حال مومنانی را وصف می‌کند که در آن روز به خاطر اعمال نیکویشان نامه عمل را به دست راستشان داده‌اند و آنان با سربلندی و افتخار آن نامه عمل را به همه نشان می‌دهند و از آنان می‌خواهند که آن را بخوانند. به گزارش مکارم، در حقیقت این مؤمنان در آن روز، به این وسیله شکرگزار نعمت هدایت پروردگارشان هستند و آن را با بیان این جملات اظهار می‌کنند. به گزارش او، در بسیاری از روایات اسلامی، این آیه به علی بن ابی‌طالب و شیعیان او اشاره دارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حاقه، شصت و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ملک و پیش از سوره معارج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۲۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۶۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۴۵۹ و ۴۵۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حاقه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۶۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
