بدون تصویر

آیه ۴۱ سوره عبس

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۴۱ سوره عبس
مشخصات قرآنی
نام سورهعبس
تعداد آیات سوره۴۲
شماره آیه۴۱
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۴۱ سوره عبس چهل و یکمین آیه از هشتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه مباحث پیشین به چگونگی احوال انسان‌ها در قیامت اشاره می‌شود. در آیه آمده است: «در چنین روزی، چهره عده‌ای از انسان‌ها را دود تاریکی پوشانده است.» در لغت «قترة» (از ماده قتار) به معنی دودی گفته شده است که از چوب یا چیزی دیگری برمی‌خیزد.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ آیهٔ ۴۱ از سورهٔ ۸۰ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«تیرگی آنها را فرو می‌پوشاند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«تیرگی آنها را فرو گیرد»

محتوا

به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در ادامه مباحث پیشین به چگونگی احوال انسان‌ها در قیامت اشاره می‌شود. در آیه آمده است: «در چنین روزی، چهره عده‌ای از انسان‌ها را دود تاریکی پوشانده است.» در لغت «قترة» (از ماده قتار) به معنی دودی گفته شده است که از چوب یا چیزی دیگری برمی‌خیزد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عبس، هشتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نجم و پیش از سوره قدر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه (آیه ۱۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.