آیه ۲۱ سوره عبس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۱ سوره عبس''' بیست و یکمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۱ سوره عبس''' بیست و یکمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث، به مرحله پایان عمر انسان اشاره دارد. در اینجا [[مرگ|میراندن]] و در [[قبر]] پنهان کردن به [[الله|خداوند]] نسبت داده شده است. دربارهٔ [[دفن]] کردن اجساد گفته شده «اگرچه در ظاهر انسان‌ها آن را انجام می‌دهند؛ ولی از آنجایی که عقل و هوش و سایر وسایل لازم این کار را خدا به انسان داده است، در آیه این کار نیز به خدا منسوب شده است.» نکته قابل برداشت دیگر از آیه، [[حکم تشریعی]] به دفن مردگان است که نشان‌دهنده احترام به نوع بشر از سوی خداست. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، آیه مورد بحث، به مرحله پایان عمر انسان اشاره دارد. در اینجا میراندن و در قبر پنهان کردن به خداوند نسبت داده شده است. دربارهٔ دفن کردن اجساد گفته شده «اگرچه در ظاهر انسان‌ها آن را انجام می‌دهند؛ ولی از آنجایی که عقل و هوش و سایر وسایل لازم این کار را خدا به انسان داده است، در آیه این کار نیز به خدا منسوب شده است.» نکته قابل برداشت دیگر از آیه، حکم تشریعی به دفن مردگان است که نشان‌دهنده احترام به نوع بشر از سوی خداست. ضمن اینکه مرگ نیز در کنار آیات دیگر سوره، از نعمت‌های الهی شمرده شده است. چرا که مرگ هم انتقال انسان به عالمی وسیع‌تر از این عالم است و دیگر اینکه با مردن نسل‌های موجود جا برای نسل‌های بعدی بر روی زمین باز می‌شود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۳۹–۱۴۰|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عبس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۲ | ||||
| شماره آیه | ۲۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۱ سوره عبس بیست و یکمین آیه از هشتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث، به مرحله پایان عمر انسان اشاره دارد. در اینجا میراندن و در قبر پنهان کردن به خداوند نسبت داده شده است. دربارهٔ دفن کردن اجساد گفته شده «اگرچه در ظاهر انسان‌ها آن را انجام می‌دهند؛ ولی از آنجایی که عقل و هوش و سایر وسایل لازم این کار را خدا به انسان داده است، در آیه این کار نیز به خدا منسوب شده است.» نکته قابل برداشت دیگر از آیه، حکم تشریعی به دفن مردگان است که نشان‌دهنده احترام به نوع بشر از سوی خداست.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بعد او را می‌میراند و وارد گورش می‌گرداند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس او را میرانید و او را در گور کرد»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، آیه مورد بحث، به مرحله پایان عمر انسان اشاره دارد. در اینجا میراندن و در قبر پنهان کردن به خداوند نسبت داده شده است. دربارهٔ دفن کردن اجساد گفته شده «اگرچه در ظاهر انسان‌ها آن را انجام می‌دهند؛ ولی از آنجایی که عقل و هوش و سایر وسایل لازم این کار را خدا به انسان داده است، در آیه این کار نیز به خدا منسوب شده است.» نکته قابل برداشت دیگر از آیه، حکم تشریعی به دفن مردگان است که نشان‌دهنده احترام به نوع بشر از سوی خداست. ضمن اینکه مرگ نیز در کنار آیات دیگر سوره، از نعمت‌های الهی شمرده شده است. چرا که مرگ هم انتقال انسان به عالمی وسیع‌تر از این عالم است و دیگر اینکه با مردن نسل‌های موجود جا برای نسل‌های بعدی بر روی زمین باز می‌شود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عبس، هشتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نجم و پیش از سوره قدر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه (آیه ۱۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۵۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۳۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۳۹–۱۴۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عبس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
