آیه ۲۷ سوره عبس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۷ سوره عبس''' بیست و هفتمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۷ سوره عبس''' بیست و هفتمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. پس از ذکر نعمت آب و زمین، [[قرآن]] در این آیات به هشت قِسم از از روییدنی‌هایی که ارکان اساسی غذای انسان یا حیوانات را تشکیل می‌دهند؛ اشاره کرده است. اولین آنها دانه‌های غذایی هستند که اگر بر اثر خشک‌سالی نابود شوند یا رویش آنها قطع شود، قحطی زمین را فرامی‌گیرد و انسان‌ها به زحمت می‌افتند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، پس از ذکر نعمت آب و زمین، قرآن در این آیات به هشت قِسم از از روییدنی‌هایی که ارکان اساسی غذای انسان یا حیوانات را تشکیل می‌دهند؛ اشاره کرده است. اولین آنها دانه‌های غذایی هستند که اگر بر اثر خشک‌سالی نابود شوند یا رویش آنها قطع شود، قحطی زمین را فرامی‌گیرد و انسان‌ها به زحمت می‌افتند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۴۹|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۴۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عبس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۲ | ||||
| شماره آیه | ۲۷ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۷ سوره عبس بیست و هفتمین آیه از هشتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. پس از ذکر نعمت آب و زمین، قرآن در این آیات به هشت قِسم از از روییدنی‌هایی که ارکان اساسی غذای انسان یا حیوانات را تشکیل می‌دهند؛ اشاره کرده است. اولین آنها دانه‌های غذایی هستند که اگر بر اثر خشک‌سالی نابود شوند یا رویش آنها قطع شود، قحطی زمین را فرامی‌گیرد و انسان‌ها به زحمت می‌افتند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آن‌گاه در آن دادنه رویاندیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و در آن دانه [ها] رویانده‌ایم»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، پس از ذکر نعمت آب و زمین، قرآن در این آیات به هشت قِسم از از روییدنی‌هایی که ارکان اساسی غذای انسان یا حیوانات را تشکیل می‌دهند؛ اشاره کرده است. اولین آنها دانه‌های غذایی هستند که اگر بر اثر خشک‌سالی نابود شوند یا رویش آنها قطع شود، قحطی زمین را فرامی‌گیرد و انسان‌ها به زحمت می‌افتند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عبس، هشتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نجم و پیش از سوره قدر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه (آیه ۱۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۵۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۳۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۴۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عبس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
