آیه ۱۹ سوره أعلی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (Shahroudi صفحهٔ آیه ۱۹ سوره اعلی را به آیه ۱۹ سوره أعلی منتقل کرد) |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۹ سوره اعلی''' نوزدهمین [[آیه]] از هشتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۹ سوره اعلی''' نوزدهمین [[آیه]] از هشتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آخرین آیه سوره به «الصحف الاولی» یعنی کتابهای پیامبران گذشته ([[ابراهیم]] و [[موسی]]) اشاره میشود که از این آیه برداشت شده است که آنها نیز دارای کتاب آسمانی بودهاند و با توجه به متن و مضمون آیه قبل، اعتقادات و دستورات عملی که در [[قرآن]] آمده؛ در آن کتابها نیز ذکر گردیده و نشان میدهد که ریشه ادیان الهی با هم یکی هستند. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که در آخرین آیه سوره به «الصحف الاولی» یعنی کتابهای پیامبران گذشته (ابراهیم و موسی) اشاره میشود و از این آیه برداشت شده است که آنها نیز دارای کتاب آسمانی بودهاند و با توجه به متن و مضمون آیه قبل، اعتقادات و دستورات عملی که در قرآن آمده؛ در آن کتابها نیز ذکر گردیده و نشان میدهد که ریشه ادیان الهی با هم یکی هستند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۰۵–۴۰۶|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۸
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | أعلی | ||||
تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
شماره آیه | ۱۹ | ||||
شماره جزء | ۳۰ | ||||
شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۹ سوره اعلی نوزدهمین آیه از هشتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آخرین آیه سوره به «الصحف الاولی» یعنی کتابهای پیامبران گذشته (ابراهیم و موسی) اشاره میشود که از این آیه برداشت شده است که آنها نیز دارای کتاب آسمانی بودهاند و با توجه به متن و مضمون آیه قبل، اعتقادات و دستورات عملی که در قرآن آمده؛ در آن کتابها نیز ذکر گردیده و نشان میدهد که ریشه ادیان الهی با هم یکی هستند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«کتابهای ابراهیم و موسی»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«در صحف ابراهیم و موسی»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در آخرین آیه سوره به «الصحف الاولی» یعنی کتابهای پیامبران گذشته (ابراهیم و موسی) اشاره میشود و از این آیه برداشت شده است که آنها نیز دارای کتاب آسمانی بودهاند و با توجه به متن و مضمون آیه قبل، اعتقادات و دستورات عملی که در قرآن آمده؛ در آن کتابها نیز ذکر گردیده و نشان میدهد که ریشه ادیان الهی با هم یکی هستند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره اعلی، هشتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۳۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۴۰۵–۴۰۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره اعلی»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.