آیه ۴ سوره أعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
جز (Shahroudi صفحهٔ آیه ۴ سوره اعلی را به آیه ۴ سوره أعلی منتقل کرد) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره اعلی''' چهارمین [[آیه]] از هشتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۴ سوره اعلی''' چهارمین [[آیه]] از هشتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به رویش و خروج گیاهان (خصوصا گیاهان و غذای حیوانات) از زمین اشاره شده است که [[خداوند]] این مواد غذایی را از درون زمین به بیرون آن هدایت می‌کند تا تغذیه حیوانات فراهم شود. سپس در مرحله بعد برای غذای انسان‌ها استفاده شود و در حقیقت فایده این رویش‌ها به انسان‌ها برمی‌گردد؛ لذا در آیه به آن تأکید شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به رویش و خروج گیاهان (خصوصا گیاهان و غذای حیوانات) از زمین اشاره شده است که خداوند این مواد غذایی را از درون زمین به بیرون آن هدایت می‌کند تا تغذیه حیوانات فراهم شود. سپس در مرحله بعد برای غذای انسان‌ها استفاده شود و در حقیقت فایده این رویش‌ها به انسان‌ها برمی‌گردد؛ لذا در آیه به آن تأکید شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۸۷|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | أعلی | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره اعلی چهارمین آیه از هشتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به رویش و خروج گیاهان (خصوصا گیاهان و غذای حیوانات) از زمین اشاره شده است که خداوند این مواد غذایی را از درون زمین به بیرون آن هدایت می‌کند تا تغذیه حیوانات فراهم شود. سپس در مرحله بعد برای غذای انسان‌ها استفاده شود و در حقیقت فایده این رویش‌ها به انسان‌ها برمی‌گردد؛ لذا در آیه به آن تأکید شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسی‌که چراگاه را بیرون آورد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و همان کسی که چراگاهها[ی سبز و خرم] رویانید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به رویش و خروج گیاهان (خصوصا گیاهان و غذای حیوانات) از زمین اشاره شده است که خداوند این مواد غذایی را از درون زمین به بیرون آن هدایت می‌کند تا تغذیه حیوانات فراهم شود. سپس در مرحله بعد برای غذای انسان‌ها استفاده شود و در حقیقت فایده این رویش‌ها به انسان‌ها برمی‌گردد؛ لذا در آیه به آن تأکید شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره اعلی، هشتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۲۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۸۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره اعلی»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۵۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
