آیه ۳ سوره بینه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره بینه''' سومین [[آیه]] از نود و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به توصیف صحیفه و کتاب پاک آسمانی اشاره شده که دارای نوشته‌های ارزشمند و به‌دور از انحراف و کجی می‌باشد. | '''آیه ۳ سوره بینه''' سومین [[آیه]] از نود و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به توصیف صحیفه و کتاب پاک آسمانی اشاره شده که دارای نوشته‌های ارزشمند و به‌دور از انحراف و کجی می‌باشد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به توصیف صحیفه و کتاب پاک آسمانی اشاره شده که دارای نوشته‌های ارزشمند و به‌دور از انحراف و کجی می‌باشد. به گزارش مکارم، منظور از «کتب» احکام و مقرراتی است که از جانب [[خداوند]] معین شده و در لغت «قیمه» به معنای صاف و مستقیم یا ارزشمند و پربها گفته شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به توصیف صحیفه و کتاب پاک آسمانی اشاره شده که دارای نوشته‌های ارزشمند و به‌دور از انحراف و کجی می‌باشد. به گزارش مکارم، منظور از «کتب» احکام و مقرراتی است که از جانب [[خداوند]] معین شده و در لغت «قیمه» به معنای صاف و مستقیم یا ارزشمند و پربها گفته شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۹۹–۲۰۲|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع کتب آسمانی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۱۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بینه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره بینه سومین آیه از نود و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به توصیف صحیفه و کتاب پاک آسمانی اشاره شده که دارای نوشته‌های ارزشمند و به‌دور از انحراف و کجی می‌باشد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«در آن نوشته‌هایی راست و درست است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که در آنها نوشته‌های استواری هست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به توصیف صحیفه و کتاب پاک آسمانی اشاره شده که دارای نوشته‌های ارزشمند و به‌دور از انحراف و کجی می‌باشد. به گزارش مکارم، منظور از «کتب» احکام و مقرراتی است که از جانب خداوند معین شده و در لغت «قیمه» به معنای صاف و مستقیم یا ارزشمند و پربها گفته شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بینه، نود و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صدمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طلاق و پیش از سوره حشر نازل شد. در مکی یا مدنی بودن این سوره اختلاف است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۳۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۶۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۹۹–۲۰۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بینه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
