آیه ۷ سوره ماعون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره ماعون''' هفتمین [[آیه]] از صد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۷ سوره ماعون''' هفتمین [[آیه]] از صد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در آخرین آیه سوره به پنجمین صفت منکران [[معاد]] اشاره کرده و می‌گوید: «آنهایی که دیگران را از ضروریات زندگی منع می‌کنند.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در آخرین آیه سوره به پنجمین صفت منکران معاد اشاره کرده و می‌گوید: «آنهایی که دیگران را از ضروریات زندگی منع می‌کنند.» در لغت «ماعون» (از ماده معْن) به معنای چیز کم و اندک گفته شده و در اینجا منظور اشیای جزئی است که مردم معمولا از یکدیگر به امانت یا تملک می‌گیرند. به عقیده مکارم، کسانی که از دادن چنین چیزهای کوچک و اندکی به دیگران خودداری می‌کنند؛ انسان‌های بخیل و پستی هستند که به معاد [[ایمان]] ندارند. همچنین او معتقد است اشاره به «[[ریا]]» و «منع ماعون» در این دو آیه تأکید بر این نکته است که این دسته از انسان‌ها آنچه برای [[خدا]]<nowiki/>ست، به نیت مردم انجام می‌دهند و آنچه برای مردم است از آنها دریغ می‌کنند؛ پس در نتیجه آنان هیچگاه هیچ حقی را به صاحبش نمی‌دهند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۱-۳۶۳|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع زکات]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع صدقه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۵۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ماعون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره ماعون هفتمین آیه از صد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در آخرین آیه سوره به پنجمین صفت منکران معاد اشاره کرده و می‌گوید: «آنهایی که دیگران را از ضروریات زندگی منع می‌کنند.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و از به امات دادن وسایل خانه خودداری می‌ورزند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و زکات را باز می‌دارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در آخرین آیه سوره به پنجمین صفت منکران معاد اشاره کرده و می‌گوید: «آنهایی که دیگران را از ضروریات زندگی منع می‌کنند.» در لغت «ماعون» (از ماده معْن) به معنای چیز کم و اندک گفته شده و در اینجا منظور اشیای جزئی است که مردم معمولا از یکدیگر به امانت یا تملک می‌گیرند. به عقیده مکارم، کسانی که از دادن چنین چیزهای کوچک و اندکی به دیگران خودداری می‌کنند؛ انسان‌های بخیل و پستی هستند که به معاد ایمان ندارند. همچنین او معتقد است اشاره به «ریا» و «منع ماعون» در این دو آیه تأکید بر این نکته است که این دسته از انسان‌ها آنچه برای خداست، به نیت مردم انجام می‌دهند و آنچه برای مردم است از آنها دریغ می‌کنند؛ پس در نتیجه آنان هیچگاه هیچ حقی را به صاحبش نمی‌دهند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ماعون، صد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفدهم سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تکاثر و پیش از سوره کافرون نازل شد. در مکی و مدنی بودن این سوره اختلاف نظر است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۳۰۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۳۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۳۶۱-۳۶۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ماعون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
