آیه ۴ سوره ناس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره ناس''' چهارمین [[آیه]] از صد و چهاردهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۴ سوره ناس''' چهارمین [[آیه]] از صد و چهاردهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه [[قرآن]] دستور می‌دهد که «از شر وسوسه‌گر پنهانی به [[خدا]] پناه ببرید.» به گزارش مکارم، «وسواس» در اصل به معنای صدای آهسته‌ای است که از به‌هم خوردن زیورآلات به وجود می‌آید و «خنّاس» صیغه مبالغه (از ماده خنوس) به معنی عقب رفتن است. به گزارش او، در اینجا به شیاطینی اشاره دارد که به هنگام برده شدن نام خدا عقب‌نشینی می‌کنند و چون معمولاً با مخفی شدن همراه است؛ این واژه به معنی «اختفاء» نیز آمده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه قرآن دستور می‌دهد که «از شر وسوسه‌گر پنهانی به خدا پناه ببرید.» به گزارش مکارم، «وسواس» در اصل به معنای صدای آهسته‌ای است که از به‌هم خوردن زیورآلات به وجود می‌آید و «خناس» صیغه مبالغه (از ماده خنوس) به معنی عقب رفتن است. به گزارش او، در اینجا به شیاطینی اشاره دارد که به هنگام برده شدن نام خدا عقب‌نشینی می‌کنند و چون معمولاً با مخفی شدن همراه است؛ این واژه به معنی اختفاء نیز آمده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۷۲–۴۷۳|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۵۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ناس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره ناس چهارمین آیه از صد و چهاردهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه قرآن دستور می‌دهد که «از شر وسوسه‌گر پنهانی به خدا پناه ببرید.» به گزارش مکارم، «وسواس» در اصل به معنای صدای آهسته‌ای است که از به‌هم خوردن زیورآلات به وجود می‌آید و «خنّاس» صیغه مبالغه (از ماده خنوس) به معنی عقب رفتن است. به گزارش او، در اینجا به شیاطینی اشاره دارد که به هنگام برده شدن نام خدا عقب‌نشینی می‌کنند و چون معمولاً با مخفی شدن همراه است؛ این واژه به معنی «اختفاء» نیز آمده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«از شر وسوسه‌گری که واپس می‌رود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«از شر وسوسه‌گر پنهانکار»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه قرآن دستور می‌دهد که «از شر وسوسه‌گر پنهانی به خدا پناه ببرید.» به گزارش مکارم، «وسواس» در اصل به معنای صدای آهسته‌ای است که از به‌هم خوردن زیورآلات به وجود می‌آید و «خناس» صیغه مبالغه (از ماده خنوس) به معنی عقب رفتن است. به گزارش او، در اینجا به شیاطینی اشاره دارد که به هنگام برده شدن نام خدا عقب‌نشینی می‌کنند و چون معمولاً با مخفی شدن همراه است؛ این واژه به معنی اختفاء نیز آمده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ناس، صد و چهاردمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره فلق و پیش از سوره توحید نازل شد. در مکی و مدنی بودن این سوره اختلاف است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۳۷۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۴۷۲–۴۷۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ناس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
