بدون تصویر

آیه ۱۰ سوره حاقه: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۱۰ سوره حاقه''' دهمین [[آیه]] از شصت و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید.
'''آیه ۱۰ سوره حاقه''' دهمین [[آیه]] از شصت و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه مخالفت و سرپیچی از فرمان‌های [[پیامبر|پیامبران]] [[خدا]] دلیل دیگر فرودآمدن [[عذاب]] بر اقوام پیشین عنوان شده است. به گزارش مکارم مفسر شیعی، لغت «رابیه» در اینجا به معنای عذابی بسیار سخت و شدید است و قرآن در آیات بسیاری به نوع عذاب هر قوم اشاره کرده؛ به‌طور مثال شرح سرنوشت قوم [[فرعون]] را در آیات [[آیه ۱۰ سوره شعراء|۱۰]] تا [[آیه ۶۸ سوره شعراء|۶۸]] [[سوره شعراء]] و سرانجام قوم [[لوط]] را در آیات [[آیه ۶۱ سوره حجر|۶۱]] تا [[آیه ۷۷ سوره حجر|۷۷]] [[سوره حجر]] آورده است.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه مخالفت و سرپیچی از فرمان‌های پیامبران خدا دلیل دیگر فرودآمدن عذاب بر اقوام پیشین عنوان شده است. به گزارش مکارم، لغت «رابیه» در اینجا به معنای عذابی بسیار سخت و شدید است. قرآن در آیات بسیاری به نوع عذاب هر قوم اشاره کرده؛ به‌طور مثال شرح سرنوشت قوم فرعون را در آیات ۱۰ تا ۶۸ سوره شعراء و سرانجام قوم لوط را در آیات ۶۱ تا ۷۷ سوره حجر آورده است. همچنین قرآن بیان می‌دارد که خداوند فرعونیان را با غرق کردن در نیل و قوم لوط را با زلزله و بارش بارانی از سنگ هلاک نمود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۴۲–۴۴۳|ج=۲۴}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۴۲

آیه ۱۰ سوره حاقه
مشخصات قرآنی
نام سورهحاقه
تعداد آیات سوره۵۲
شماره آیه۱۰
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۴
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۰ سوره حاقه دهمین آیه از شصت و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه مخالفت و سرپیچی از فرمان‌های پیامبران خدا دلیل دیگر فرودآمدن عذاب بر اقوام پیشین عنوان شده است. به گزارش مکارم مفسر شیعی، لغت «رابیه» در اینجا به معنای عذابی بسیار سخت و شدید است و قرآن در آیات بسیاری به نوع عذاب هر قوم اشاره کرده؛ به‌طور مثال شرح سرنوشت قوم فرعون را در آیات ۱۰ تا ۶۸ سوره شعراء و سرانجام قوم لوط را در آیات ۶۱ تا ۷۷ سوره حجر آورده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِيَةً آیهٔ ۱۰ از سورهٔ ۶۹ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«آنان از (فرمان) فرستادة پروردگارشان سرپیچی کردند، و خداوند ایشان را به سختی فرو گرفت»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«سپس از پیامبر پروردگارشان نافرمانی کردند، آنگاه [خداوند] آنان را به مؤاخذه‌ای سخت فرو گرفت‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه مخالفت و سرپیچی از فرمان‌های پیامبران خدا دلیل دیگر فرودآمدن عذاب بر اقوام پیشین عنوان شده است. به گزارش مکارم، لغت «رابیه» در اینجا به معنای عذابی بسیار سخت و شدید است. قرآن در آیات بسیاری به نوع عذاب هر قوم اشاره کرده؛ به‌طور مثال شرح سرنوشت قوم فرعون را در آیات ۱۰ تا ۶۸ سوره شعراء و سرانجام قوم لوط را در آیات ۶۱ تا ۷۷ سوره حجر آورده است. همچنین قرآن بیان می‌دارد که خداوند فرعونیان را با غرق کردن در نیل و قوم لوط را با زلزله و بارش بارانی از سنگ هلاک نمود.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حاقه، شصت و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ملک و پیش از سوره معارج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.