آیه ۱ سوره نوح: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره نوح''' یکمین [[آیه]] از هفتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱ سوره نوح''' یکمین [[آیه]] از هفتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. این سوره درباره [[نوح]] یکی از [[پیامبر|پیامبران]] الهی است که در اولین آیه این سوره به [[بعثت]] او اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این سوره به بعثت نوح از [[پیامبران اولوالعزم]] اشاره دارد که برطبق متن این آیه [[خداوند]] او را به [[انذار]] کردن قومش از [[عذاب|عذابی]] دردناک فرمان داده است. به گزارش او، پیامبران هم انذارکننده هستند و هم بشارت‌دهنده ولی تکیه بر انذار در اینجا به این دلیل است که انذار تأثیر قوی‌تری دارد. به عقیده مکارم، منظور از تعبیر «عَذابٌ أَلِيمٌ» ممكن است عذاب دنيا باشد يا عذاب آخرت. اما مناسب‌تر اينكه اشاره به هر دو نوع باشد، هر چند به قرينه آيات آخر سوره بيشتر منظور عذاب دنيا است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۷|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نوح | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره نوح یکمین آیه از هفتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این سوره درباره نوح یکی از پیامبران الهی است که در اولین آیه این سوره به بعثت او اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، به‌راستی که ما نوح را به‌سوی قومش فرستادیم که قوم خود را بترسان پیش از آنکه عذابی دردناک به سراغ ایشان بیاید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، ما نوح را به سوی قومش فرستاده‌ایم که قومت را پیش از آنکه عذابی دردناک بر سرشان بیاید، هشدار ده»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این سوره به بعثت نوح از پیامبران اولوالعزم اشاره دارد که برطبق متن این آیه خداوند او را به انذار کردن قومش از عذابی دردناک فرمان داده است. به گزارش او، پیامبران هم انذارکننده هستند و هم بشارت‌دهنده ولی تکیه بر انذار در اینجا به این دلیل است که انذار تأثیر قوی‌تری دارد. به عقیده مکارم، منظور از تعبیر «عَذابٌ أَلِيمٌ» ممكن است عذاب دنيا باشد يا عذاب آخرت. اما مناسب‌تر اينكه اشاره به هر دو نوع باشد، هر چند به قرينه آيات آخر سوره بيشتر منظور عذاب دنيا است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نوح، هفتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نحل و پیش از سوره ابراهیم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۴۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۵۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نوح»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۲۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
