آیه ۱۸ سوره نوح
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | نوح | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۸ | ||||
شماره آیه | ۱۸ | ||||
شماره جزء | ۲۹ | ||||
شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۸ سوره نوح هجدهمین آیه از هفتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به مسئله معاد و بازگشت انسان به خاک اشاره میشود و در حقیقت به انکار مشرکان پاسخ داده شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«سپس شما را به آن باز میگرداند و بعد شما را به گونة شگفت آوری (از زمین) بیرون میآورد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس شما را به آن باز میگرداند، و [پس از آن] شما را [دوباره] بیرون میآورد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در ادامه آیه قبل که به آفرینش اولیه انسان از خاک اشاره شد؛ در این آیه به مسئله معاد و بازگشت او به زمین پرداخته شده است. به گزارش مکارم، در حقیقت این آیه در اثبات معاد خطاب به مشرکان چنین بیان میکند: «همان کسی که قدرت داشت در آغاز شما را از خاک بیافریند؛ توانایی دارد بار دیگر و بعد از خاک شدن، شما را دوباره زنده گرداند.» همچنین به نظر او، انتقال از مسئله «توحید» به «معاد» نشاندهنده رابطه این دو مسئله با یکدیگر است و بدین شکل نوح در مقابل کافران از طریق نظام خلقت هم استدلال بر توحید میکند و هم استدلال بر معاد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نوح، هفتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره نحل و پیش از سوره ابراهیم نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۵۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۷۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نوح»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۲۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.