آیه ۱۵ سوره قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۵ سوره قیامت''' پانزدهمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۵ سوره قیامت''' پانزدهمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه گذشته، در این آیه گفته می‌شود: «هرچند انسان برای خود عذرهایی را در برابر اعمال خویش بتراشد؛ اما بازهم بیشتر و بهتر از هر کس دیگری بر وضع خودش مطلع است و نمی‌تواند خود را فریب دهد.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که انسان‌ها در [[قیامت]] هرچند که برای انجام کارهایشان عذر و بهانه‌ای بیاورند تا خود را از حساب‌رسی برهانند؛ اما نفس خود را نمی‌توانند بفریبند. چراکه انسان نسبت به خودش و نفسش آگاهی کامل دارد. به گزارش او، «معاذیر» (جمع معذرت) در اصل به معنای پیداکردن چیزی برای از بین بردن آثار [[گناهان]] است و برخی نیز آن را به معنی پوشش و پرده گفته‌اند. براین اساس در روز قیامت چهره و باطن همه انسان‌ها آشکار می‌گردد و انسان خود حسابگر اعمال خویش در آن روز خواهد بود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۹۲–۲۹۴|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۰۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قیامت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۵ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۵ سوره قیامت پانزدهمین آیه از هفتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه گذشته، در این آیه گفته می‌شود: «هرچند انسان برای خود عذرهایی را در برابر اعمال خویش بتراشد؛ اما بازهم بیشتر و بهتر از هر کس دیگری بر وضع خودش مطلع است و نمی‌تواند خود را فریب دهد.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«گرچه برای خود عذرهای درمیان آورد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ولو بهانه‌هایش را در میان آورد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که انسان‌ها در قیامت هرچند که برای انجام کارهایشان عذر و بهانه‌ای بیاورند تا خود را از حساب‌رسی برهانند؛ اما نفس خود را نمی‌توانند بفریبند. چراکه انسان نسبت به خودش و نفسش آگاهی کامل دارد. به گزارش او، «معاذیر» (جمع معذرت) در اصل به معنای پیداکردن چیزی برای از بین بردن آثار گناهان است و برخی نیز آن را به معنی پوشش و پرده گفته‌اند. براین اساس در روز قیامت چهره و باطن همه انسان‌ها آشکار می‌گردد و انسان خود حسابگر اعمال خویش در آن روز خواهد بود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قیامه، هفتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قارعه و پیش از سوره همزه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره قیامه، یک آیه (آیه ۶) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۲۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۶۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۲۹۲–۲۹۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قیامه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
