آیه ۱۷ سوره قیامت: تفاوت میان نسخهها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
(ابرابزار) |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۷ سوره قیامت''' هفدهمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۷ سوره قیامت''' هفدهمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. این آیه به [[پیامبر اسلام]] اطمینان خاطر میدهد و چنین میگوید: «نگران نباش؛ ما آیات [[قرآن]] را جمع میکنیم و به وسیله [[جبرئیل|فرشته وحی]] باز آن را برایت میخوانیم.» | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که این آیه برای اطمینان خاطر پیامبر اسلام است و منظور از جمع کردن، جمع آن در سینه پیامبر و جاری کردن آیات بر زبان اوست. به گزارش مکارم، تعبیرات این آیه موید تفسیر اول هستند که پیامبر به هنگام نزول آیات عجله داشت و آن را به سرعت تکرار میکرد تا آن را فراموش نکند. با این آیه به او اعلام شد که بداند که نه تنها جمع و تلاوت آیات، بلکه [[تبیین]] آن از جانب [[خداوند]] تضمین شده و قرآن از [[تحریف]] و دگرگونی در امان است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۹۸–۲۹۹|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۰۹
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | قیامت | ||||
تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
شماره آیه | ۱۷ | ||||
شماره جزء | ۲۹ | ||||
شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره قیامت هفدهمین آیه از هفتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. این آیه به پیامبر اسلام اطمینان خاطر میدهد و چنین میگوید: «نگران نباش؛ ما آیات قرآن را جمع میکنیم و به وسیله فرشته وحی باز آن را برایت میخوانیم.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بیگمان گرد آوردن قرآن و خواندنش بر عهدة ماست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«گردآوری و بازخوانی آن بر عهده ماست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که این آیه برای اطمینان خاطر پیامبر اسلام است و منظور از جمع کردن، جمع آن در سینه پیامبر و جاری کردن آیات بر زبان اوست. به گزارش مکارم، تعبیرات این آیه موید تفسیر اول هستند که پیامبر به هنگام نزول آیات عجله داشت و آن را به سرعت تکرار میکرد تا آن را فراموش نکند. با این آیه به او اعلام شد که بداند که نه تنها جمع و تلاوت آیات، بلکه تبیین آن از جانب خداوند تضمین شده و قرآن از تحریف و دگرگونی در امان است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره قیامه، هفتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره قارعه و پیش از سوره همزه نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره قیامه، یک آیه (آیه ۶) منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۲۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۷۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۲۹۸–۲۹۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قیامه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.