آیه ۳۲ سوره قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۲ سوره قیامت''' | '''آیه ۳۲ سوره قیامت''' سی و دومین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. این آیه به این نکته اشاره دارد که انسان‌های [[کافر]] در زندگی دنیایی‌شان رو به تکذیب آورده و به فرمان‌های [[خداوند]] پشت کردند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبل، در اینجا به تکذیب کردن کافران و پشت کردن آنان نسبت به فرامین الهی اشاره می‌شود. برخی از [[مفسران]] با توجه به جمله «فلاصدّق» در آیه گذشته و «کذّب» در این آیه نتیجه می‌گیرند منظور از «فلاصدّق» عدم تصدیق [[قیامت]]، آیات الهی و [[توحید]] و [[نبوت]] [[محمد|پیامبر اسلام]] است. درحالیکه برخی دیگر از مفسران، آن را اشاره به ترک [[انفاق]] و [[صدقه]] توسط کافران دانسته‌اند به قرینه [[نماز]] در آیه قبل. بنابه نظر مکارم، تفسیر اول صحیح‌تر است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبل، در اینجا به تکذیب کردن کافران و پشت کردن آنان نسبت به فرامین الهی اشاره می‌شود. برخی از [[مفسران]] با توجه به جمله «فلاصدّق» در آیه گذشته و «کذّب» در این آیه نتیجه می‌گیرند منظور از «فلاصدّق» عدم تصدیق [[قیامت]]، آیات الهی و [[توحید]] و [[نبوت]] [[محمد|پیامبر اسلام]] است. درحالیکه برخی دیگر از مفسران، آن را اشاره به ترک [[انفاق]] و [[صدقه]] توسط کافران دانسته‌اند به قرینه [[نماز]] در آیه قبل. بنابه نظر مکارم، تفسیر اول صحیح‌تر است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۱۵–۳۱۶|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۱۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قیامت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۳۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۲ سوره قیامت سی و دومین آیه از هفتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه به این نکته اشاره دارد که انسان‌های کافر در زندگی دنیایی‌شان رو به تکذیب آورده و به فرمان‌های خداوند پشت کردند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَٰكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بلکه دروغ انگاشت و روی‌گرداند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بلکه دروغ انگاشت و رویگردان شد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبل، در اینجا به تکذیب کردن کافران و پشت کردن آنان نسبت به فرامین الهی اشاره می‌شود. برخی از مفسران با توجه به جمله «فلاصدّق» در آیه گذشته و «کذّب» در این آیه نتیجه می‌گیرند منظور از «فلاصدّق» عدم تصدیق قیامت، آیات الهی و توحید و نبوت پیامبر اسلام است. درحالیکه برخی دیگر از مفسران، آن را اشاره به ترک انفاق و صدقه توسط کافران دانسته‌اند به قرینه نماز در آیه قبل. بنابه نظر مکارم، تفسیر اول صحیح‌تر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قیامه، هفتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قارعه و پیش از سوره همزه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره قیامه، یک آیه (آیه ۶) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۳۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۷۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۱۵–۳۱۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قیامه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
