آیه ۲۶ سوره قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۶ سوره قیامت''' بیست و ششمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۶ سوره قیامت''' بیست و ششمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به لحظات [[مرگ]] و حالات [[محتضر]] اشاره شده است و [[قرآن]] به این نکته تأکید دارد که انسان‌های [[کافر]]، تا لحظه فرارسیدن مرگشان [[ایمان]] نمی‌آورند ولی هنگامیکه جان به گلوگاه‌شان می‌رسد؛ اظهار ایمان می‌کنند، درصورتیکه ایمانشان مورد پذیرش واقع نمی‌گردد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که کافرانی که در طول زمان زندگی هرگز ایمان نیاورده‌اند؛ زمانیکه جان به گلوگاه‌شان می‌رسد اظهار ایمان می‌کنند. به گزارش او در ادامه، قرآن بیان می‌کند که این ایمان به حالشان سودی ندارد و آنها [[برزخ]] و [[قیامت]] سختی را در پیش‌رو خواهند داشت. واژه «تراقی» جمع ترقوه به معنای استخوان‌هایی است که اطراف گلو را گرفته است و جان به گلو رسیدن کنایه از آخرین لحظات عمر است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۰۷–۳۰۸|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۱۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قیامت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۲۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۶ سوره قیامت بیست و ششمین آیه از هفتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به لحظات مرگ و حالات محتضر اشاره شده است و قرآن به این نکته تأکید دارد که انسان‌های کافر، تا لحظه فرارسیدن مرگشان ایمان نمی‌آورند ولی هنگامیکه جان به گلوگاه‌شان می‌رسد؛ اظهار ایمان می‌کنند، درصورتیکه ایمانشان مورد پذیرش واقع نمی‌گردد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«چنین نیست (که می‌گویید) هنگامیکه (روح) به گلوگاهها برسد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«حاشا، چون جان به گلوگاهها رسد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که کافرانی که در طول زمان زندگی هرگز ایمان نیاورده‌اند؛ زمانیکه جان به گلوگاه‌شان می‌رسد اظهار ایمان می‌کنند. به گزارش او در ادامه، قرآن بیان می‌کند که این ایمان به حالشان سودی ندارد و آنها برزخ و قیامت سختی را در پیش‌رو خواهند داشت. واژه «تراقی» جمع ترقوه به معنای استخوان‌هایی است که اطراف گلو را گرفته است و جان به گلو رسیدن کنایه از آخرین لحظات عمر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قیامه، هفتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قارعه و پیش از سوره همزه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره قیامه، یک آیه (آیه ۶) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۳۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۷۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۰۷–۳۰۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قیامه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
