آیه ۴ سوره طلاق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره طلاق''' چهارمین [[آیه]] از شصت و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۴ سوره طلاق''' چهارمین [[آیه]] از شصت و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع این آیه، بیان [[احکام]] زنان [[طلاق در اسلام|مطلقه]] و چگونگی حساب کردن زمان [[عده]] برای گروه‌های خاصی از آنان است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در آیات گذشته بیان شد که زنان پس از طلاق باید زمانی را به عنوان عده حساب کنند که حکم آن در [[آیه ۲۲۸ سوره بقره]] و دربارهٔ زنانی که [[حیض|عادت ماهیانه]] می‌بینند؛ آمده است. اما این آیه، حکم سه گروه دیگر از زنان را معین کرده است: زنانی که [[یائسه]] هستند، زنانی که به عللی عادت ماهیانه نمی‌بینند و زنان باردار. زمان نگه‌داشتن عده دربارهٔ دو گروه اول سه ماه تمام و درمورد زنان باردار، پایان زمان حمل‌شان مشخص شده است. در انتهای آیه بار دیگر بر مسئله [[تقوا]] تأکید و گفته می‌شود: «هر کس تقوای الهی را پیشه سازد، [[خداوند]] کار را بر او آسان می‌سازد.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۴۲–۲۴۵|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۰۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طلاق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره طلاق چهارمین آیه از شصت و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. موضوع این آیه، بیان احکام زنان مطلقه و چگونگی حساب کردن زمان عده برای گروه‌های خاصی از آنان است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَاللَّائِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِنْ نِسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَاللَّائِي لَمْ يَحِضْنَ ۚ وَأُولَاتُ الْأَحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ ۚ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و زنانی‌که از عادت ماهیانه ناامیدند اگر شکّ کردید، عدة آنان سه ماه است و (نیز) آنانکه به سن حیض نرسیده‌اند و عدة زنان باردار وضع حمل است و هرکس از خدا بترسد و پرهیزگاری کند خدا برایش در کارش آسانی پدید آورد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و کسانی از زنان شما که از حیض مایوسند، اگر در کارشان شک دارید، بدانید که عده آنان سه ماه [/سه پاکی] است، همچنین [است امر] زنانی که حیض ندیده‌اند، و بارداران، سرآمد عده‌شان این است که وضع حمل کنند، و هر کس از خداوند پرواکند، در کارش آسانی پدید آورد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در آیات گذشته بیان شد که زنان پس از طلاق باید زمانی را به عنوان عده حساب کنند که حکم آن در آیه ۲۲۸ سوره بقره و دربارهٔ زنانی که عادت ماهیانه می‌بینند؛ آمده است. اما این آیه، حکم سه گروه دیگر از زنان را معین کرده است: زنانی که یائسه هستند، زنانی که به عللی عادت ماهیانه نمی‌بینند و زنان باردار. زمان نگه‌داشتن عده دربارهٔ دو گروه اول سه ماه تمام و درمورد زنان باردار، پایان زمان حمل‌شان مشخص شده است. در انتهای آیه بار دیگر بر مسئله تقوا تأکید و گفته می‌شود: «هر کس تقوای الهی را پیشه سازد، خداوند کار را بر او آسان می‌سازد.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طلاق، شصت و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره دهر و پیش از سوره بینه نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره طلاق، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۶۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۲۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۲۴۲–۲۴۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طلاق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۸۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
