آیه ۷ سوره تغابن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره تغابن''' هفتمین [[آیه]] از شصت و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه | '''آیه ۷ سوره تغابن''' هفتمین [[آیه]] از شصت و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه دربارهٔ مسئله [[معاد]] است که در ابتدا دلیل منکران [[قیامت]] را بیان و سپس آن را با قاطعیت نفی می‌کند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ابتدای آیه به باور [[کافران]] درمورد رستاخیز اشاره می‌شود که آنان گمان می‌کردند هرگز برانگیخته نمی‌شوند. (در ادامه به [[پیامبر اسلام|پیامبر]] گفته می‌شود) به کافران بگو، سوگند به [[خداوند]] که همه برانگیخته خواهند شد و از آنچه انجام داده‌اید؛ باخبرتان می‌کند و این کار بر او بسیار آسان است.» به گزارش مکارم، با این لحن قاطع سخن منکران معاد را نفی کرده و پس از آن با سوگند یاد کردن پیامبر و جمله «و ذلک علی الله یسیر» بر درستی گفتار خود استدلال می‌کند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ابتدای آیه به باور [[کافران]] درمورد رستاخیز اشاره می‌شود که آنان گمان می‌کردند هرگز برانگیخته نمی‌شوند. (در ادامه به [[پیامبر اسلام|پیامبر]] گفته می‌شود) به کافران بگو، سوگند به [[خداوند]] که همه برانگیخته خواهند شد و از آنچه انجام داده‌اید؛ باخبرتان می‌کند و این کار بر او بسیار آسان است.» به گزارش مکارم، با این لحن قاطع سخن منکران معاد را نفی کرده و پس از آن با سوگند یاد کردن پیامبر و جمله «و ذلک علی الله یسیر» بر درستی گفتار خود استدلال می‌کند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۹۱–۱۹۳|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۰۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تغابن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره تغابن هفتمین آیه از شصت و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه دربارهٔ مسئله معاد است که در ابتدا دلیل منکران قیامت را بیان و سپس آن را با قاطعیت نفی می‌کند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ لَنْ يُبْعَثُوا ۚ قُلْ بَلَىٰ وَرَبِّي لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ ۚ وَذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«کافران گمان می‌برند که برانگیخته نخواهند شد، بگو: آری! سوگند به پروردگارم! به یقین برانگیخته خواهید شد سپس از آنچه می‌کردید به شما خبر خواهند داد و این کار برای خدا آسان است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«کافران پنداشته‌اند که هرگز برانگیخته نمی‌شوند، بگو آری سوگند به پروردگارم که برانگیخته خواهید شد، سپس از [حقیقت] آنچه کرده‌اید، آگاهتان کنند، و این بر خداوند آسان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ابتدای آیه به باور کافران درمورد رستاخیز اشاره می‌شود که آنان گمان می‌کردند هرگز برانگیخته نمی‌شوند. (در ادامه به پیامبر گفته می‌شود) به کافران بگو، سوگند به خداوند که همه برانگیخته خواهند شد و از آنچه انجام داده‌اید؛ باخبرتان می‌کند و این کار بر او بسیار آسان است.» به گزارش مکارم، با این لحن قاطع سخن منکران معاد را نفی کرده و پس از آن با سوگند یاد کردن پیامبر و جمله «و ذلک علی الله یسیر» بر درستی گفتار خود استدلال می‌کند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تغابن، شصت و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تحریم و پیش از سوره صف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، پنج آیه (آیات ۱۴ تا ۱۸) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند. در سوره تغابن، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۵۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۴۹۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۱۹۱–۱۹۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تغابن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
