بدون تصویر

آیه ۶ سوره تغابن

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۶ سوره تغابن
مشخصات قرآنی
نام سورهتغابن
تعداد آیات سوره۱۸
شماره آیه۶
شماره جزء۲۸
شماره حزب۱۱۱
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۶ سوره تغابن ششمین آیه از شصت و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه مخالفت با پیامبران الهی و مبارزه با آنان به عنوان علت اصلی گرفتار شدن کافران از اقوام گذشته به هلاکت و عذاب دردناک، بیان شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 ذَٰلِكَ بِأَنَّهُ كَانَتْ تَأْتِيهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالُوا أَبَشَرٌ يَهْدُونَنَا فَكَفَرُوا وَتَوَلَّوْا ۚ وَاسْتَغْنَى اللَّهُ ۚ وَاللَّهُ غَنِيٌّ حَمِيدٌ آیهٔ ۶ از سورهٔ ۶۴ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«این بدان جهت بود که رسولانشان با معجزات نزد آنان آمدند و گفتند: آیا بشری ما را هدایت می‌کنند؟ آن‌گاه کفر ورزیدند و روی گرداندند و خداوند اظهار بی‌نیازی نمود و خداوند بی‌نیاوز ستوده است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«این از آن است که پیامبرانشان برای آنان پدیده‌های شگرف آوردند، و گفتند آیا بشری می‌خواهد هدایتمان کند، پس کفر [و انکار]ورزیدند و روی بر تافتند و خداوند بی‌نیازی نمود و خداوند بی‌نیاز ستوده است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند، قرآن در معرفی منشأ اصلی سرانجام بد و دردناک کافران پیشین، چنین می‌گوید: «این عاقبت به این خاطر بود که آنها با پیامبران الهی مخالفت کرده و با کبر و غرور از آنها رویگرداندند.» سپس در ادامه خداوند را بی‌نیاز از ایمان و اطاعت بندگان دانسته و او را شایسته حمد و ستایش خوانده است. به گزارش مکارم، «غنی» و «حمید» دو نام از اسماءالحسنی به معنای «بی‌نیاز» و «ستاینده» هستند که در پایان آیه آمده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تغابن، شصت و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تحریم و پیش از سوره صف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، پنج آیه (آیات ۱۴ تا ۱۸) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند. در سوره تغابن، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.