سوره احقاف: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۰: خط ۱۰:


== محتوا و ساختار ==
== محتوا و ساختار ==
این سوره ۳۵ آیه به عدد کوفی و ۳۴ آیه به عدد مکاتب تفسیری بصره، شام، مکه و مدینه دارد و دارای ۶۴۴ یا ۶۴۸ کلمه و ۲۵۹۸ یا ۲۶۶۸ حرف است. از سوری است که با [[سوگند]] و [[حروف مقطعه]] آغاز و از این لحاظ به ترتیب هفتمین و بیست و هفتمین سوره محسوب می‌شود.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۲۷۴۷|ف=سوره مطففین}}</ref> همچنین از گروه «[[سوره‌های حوامیم]]» است؛ به این معنا که از سوره‌هایی است که با حروف مقطعه «حم» شروع می‌گردد.  سوره‌های حوامیم قرآن به ترتیب عبارتند از: [[سوره غافر|غافر]]، [[سوره فصلت|فصلت]]، [[سوره شوری|شوری]]، [[سوره زخرف|زخرف]]، [[سوره دخان|دخان]]، [[سوره جاثیه|جاثیه]] و احقاف که در این دسته «سوره احقاف» آخرین سوره به‌شمار می‌آید.<ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۳|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=حوامیم}}</ref> هدف اصلی سوره انذار مشرکانی است که دعوت [[پیامبر اسلام]] را رد کرده و معاد را انکار می‌کردند. به همین خاطر آغاز سوره با اثبات معاد است و در آیات دیگر آن نیز بر [[توحید|یگانگی]] [[خداوند]] و [[نبوت]] [[پیامبر|پیامبرش]] [[احتجاج]] شده است. به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سایر مطالب مهم سوره عبارتند از: بیان عظمت [[قرآن]]، مبارزه با [[شرک]] و [[بت‌پرستی]]، عمومیت داشتن دعوت پیامبر حتی برای [[جن|جنیان]]، هدف‌دار بودن آفرینش جهان هستی، مسئله معاد و بیان سرنوشت [[مومنان]] و [[کافران]] در [[آخرت]] و [[قیامت]]، شرح بخش‌هایی از تاریخ زندگی قوم عاد و پیامبرشان [[هود]] و فرجام کار آنان.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۲۷۴۷|ف=سوره مطففین}}</ref>
این سوره ۳۵ آیه به عدد کوفی و ۳۴ آیه به عدد مکاتب تفسیری بصره، شام، مکه و مدینه دارد و دارای ۶۴۴ یا ۶۴۸ کلمه و ۲۵۹۸ یا ۲۶۶۸ حرف است. از سوری است که با [[سوگند]] و [[حروف مقطعه]] آغاز و از این لحاظ به ترتیب هفتمین و بیست و هفتمین سوره محسوب می‌شود.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۲۷۴۷|ف=سوره احقاف}}</ref> همچنین از گروه «[[سوره‌های حوامیم]]» است؛ به این معنا که از سوره‌هایی است که با حروف مقطعه «حم» شروع می‌گردد.  سوره‌های حوامیم قرآن به ترتیب عبارتند از: [[سوره غافر|غافر]]، [[سوره فصلت|فصلت]]، [[سوره شوری|شوری]]، [[سوره زخرف|زخرف]]، [[سوره دخان|دخان]]، [[سوره جاثیه|جاثیه]] و احقاف که در این دسته «سوره احقاف» آخرین سوره به‌شمار می‌آید.<ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۳|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=حوامیم}}</ref> هدف اصلی سوره انذار مشرکانی است که دعوت [[پیامبر اسلام]] را رد کرده و معاد را انکار می‌کردند. به همین خاطر آغاز سوره با اثبات معاد است و در آیات دیگر آن نیز بر [[توحید|یگانگی]] [[خداوند]] و [[نبوت]] [[پیامبر|پیامبرش]] [[احتجاج]] شده است. به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سایر مطالب مهم سوره عبارتند از: بیان عظمت [[قرآن]]، مبارزه با [[شرک]] و [[بت‌پرستی]]، عمومیت داشتن دعوت پیامبر حتی برای [[جن|جنیان]]، هدف‌دار بودن آفرینش جهان هستی، مسئله معاد و بیان سرنوشت [[مومنان]] و [[کافران]] در [[آخرت]] و [[قیامت]]، شرح بخش‌هایی از تاریخ زندگی قوم عاد و پیامبرشان [[هود]] و فرجام کار آنان.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۲۷۴۷|ف=سوره احقاف}}</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۵

سورهٔ قرآن
احقاف
دسته‌بندیمکی
اطلاعات آماری
شمارهٔ نزول۶۶
جزء۲۶
شمار آیه‌ها۳۵
شمار واژه‌ها۶۴۴
شمار حرف‌ها۲۵۹۸ یا ۲۶۶۸
متن سوره
متن سوره با خط عثمانی
جاثیه
محمد

سوره احقاف چهل و ششمین سوره قرآن است و ۳۵ آیه دارد. «احقاف» نام سرزمین قوم عاد و نزدیک یمن می‌باشد. به جهت اینکه در آیه ۲۱ سوره این واژه به‌کار رفته است؛ این سوره را «احقاف» نامیده‌اند. در ترتیب نزول سور قرآنی، شصت و ششمین و در مصحف کنونی چهل و ششمین سوره قرآن است که پیش از سوره ذاریات و پس از سوره جاثیه در مکه و پیش از هجرت نازل شده است. البته بنابه برخی از نقل‌ها، آیات ۱۰، ۱۵ و ۳۰ این سوره مدنی هستند. از سوره‌های مثانی قرآن و به اندازه یک حزب قرآن است. در این سوره به انذار و تهدید منکران معاد و اثبات رستاخیز پرداخته شده است.[۱]

نام‌گذاری

«احقاف» نام سرزمین قوم عاد و نزدیک یمن قرار دارد که در آیه ۲۱ این سوره به آن اشاره شده است. از همین رو آن را «سوره احقاف» نام‌گذاری کرده‌اند.[۲]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، «سوره احقاف» در ترتیب نزول سور قرآنی، شصت و ششمین و در مصحف کنونی چهل و ششمین سوره قرآن است که پیش از سوره ذاریات و پس از سوره جاثیه در مکه و پیش از هجرت نازل شده است. البته بنابه برخی از نقل‌ها، آیات ۱۰، ۱۵ و ۳۰ این سوره مدنی هستند.[۳]

محتوا و ساختار

این سوره ۳۵ آیه به عدد کوفی و ۳۴ آیه به عدد مکاتب تفسیری بصره، شام، مکه و مدینه دارد و دارای ۶۴۴ یا ۶۴۸ کلمه و ۲۵۹۸ یا ۲۶۶۸ حرف است. از سوری است که با سوگند و حروف مقطعه آغاز و از این لحاظ به ترتیب هفتمین و بیست و هفتمین سوره محسوب می‌شود.[۴] همچنین از گروه «سوره‌های حوامیم» است؛ به این معنا که از سوره‌هایی است که با حروف مقطعه «حم» شروع می‌گردد. سوره‌های حوامیم قرآن به ترتیب عبارتند از: غافر، فصلت، شوری، زخرف، دخان، جاثیه و احقاف که در این دسته «سوره احقاف» آخرین سوره به‌شمار می‌آید.[۵] هدف اصلی سوره انذار مشرکانی است که دعوت پیامبر اسلام را رد کرده و معاد را انکار می‌کردند. به همین خاطر آغاز سوره با اثبات معاد است و در آیات دیگر آن نیز بر یگانگی خداوند و نبوت پیامبرش احتجاج شده است. به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سایر مطالب مهم سوره عبارتند از: بیان عظمت قرآن، مبارزه با شرک و بت‌پرستی، عمومیت داشتن دعوت پیامبر حتی برای جنیان، هدف‌دار بودن آفرینش جهان هستی، مسئله معاد و بیان سرنوشت مومنان و کافران در آخرت و قیامت، شرح بخش‌هایی از تاریخ زندگی قوم عاد و پیامبرشان هود و فرجام کار آنان.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • طباطبایی، سید کاظم (۱۳۹۳). «حوامیم». دانشنامه جهان اسلام. تهران: بنیاد دایرة المعارف اسلامی.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره احقاف». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.