آیه ۱۱ سوره تکویر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱ سوره تکویر''' یازدهمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۱ سوره تکویر''' یازدهمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه، به مرحله دوم [[رستاخیز]] اشاره می‌شود که همان زنده شدن و تجدید حیات انسان‌ها، زمان حسابرسی و تجسم اعمال آنهاست. منظور از آمدن عبارت «کشطت» نیز در اینجا اینست که پرده‌هایی که در عالم دنیا و ماده بر روی حقایق هستی بوده است و انسان‌ها [[بهشت]] و [[جهنم|دوزخ]] را نمی‌دیدند؛ اکنون آن پرده‌ها و حجاب‌ها کنار رفته و آنها را مشاهده می‌کنند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، به مرحله دوم رستاخیز اشاره می‌شود که همان زنده شدن و تجدید حیات انسان‌ها، زمان حسابرسی و تجسم اعمال آنهاست. «کشطت» (از ماده کشط) در اصل به معنای کندن پوست حیوان است، ولی بنا به گفته [[ابن منظور]] در ''[[لسان العرب]]'' به معنی برداشتن پرده از روی چیزی نیز آمده است. منظور از آمدن عبارت «کشطت» نیز در اینجا اینست که پرده‌هایی که در عالم دنیا و ماده بر روی حقایق هستی بوده است و انسان‌ها بهشت و دوزخ را نمی‌دیدند؛ اکنون آن پرده‌ها و حجاب‌ها کنار رفته و آنها را مشاهده می‌کنند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۸۱–۱۸۲|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع قیامت]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع آسمان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تکویر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره تکویر یازدهمین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه، به مرحله دوم رستاخیز اشاره می‌شود که همان زنده شدن و تجدید حیات انسان‌ها، زمان حسابرسی و تجسم اعمال آنهاست. منظور از آمدن عبارت «کشطت» نیز در اینجا اینست که پرده‌هایی که در عالم دنیا و ماده بر روی حقایق هستی بوده است و انسان‌ها بهشت و دوزخ را نمی‌دیدند؛ اکنون آن پرده‌ها و حجاب‌ها کنار رفته و آنها را مشاهده می‌کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هنگامی‌که آسمان (مانند پوست حیوان) برکنده شود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چون آسمان پاره پاره گردد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، به مرحله دوم رستاخیز اشاره می‌شود که همان زنده شدن و تجدید حیات انسان‌ها، زمان حسابرسی و تجسم اعمال آنهاست. «کشطت» (از ماده کشط) در اصل به معنای کندن پوست حیوان است، ولی بنا به گفته ابن منظور در لسان العرب به معنی برداشتن پرده از روی چیزی نیز آمده است. منظور از آمدن عبارت «کشطت» نیز در اینجا اینست که پرده‌هایی که در عالم دنیا و ماده بر روی حقایق هستی بوده است و انسان‌ها بهشت و دوزخ را نمی‌دیدند؛ اکنون آن پرده‌ها و حجاب‌ها کنار رفته و آنها را مشاهده می‌کنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۶۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۴۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۸۱–۱۸۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تکویر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
