آیه ۱۹ سوره بروج: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۹ سوره بروج''' نوزدهمین [[آیه]] از هشتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۹ سوره بروج''' نوزدهمین [[آیه]] از هشتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به لجاجت و عناد [[کافران]] اشاره شده است که مردم گمان نکنند آنان به دلیل ندانستن و روشن نبودن حق، منحرف شدند؛ بلکه این خودشان بودند که پیوسته با تکذیب آیات الهی در راه باطل پیش می‌رفتند و گمراه شدند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، در آیه مورد بحث، به لجاجت و عناد کافران اشاره شده است که مردم گمان نکنند آنان به دلیل ندانستن و روشن نبودن حق، منحرف شدند؛ بلکه این خودشان بودند که پیوسته با تکذیب آیات الهی در راه باطل پیش می‌رفتند و گمراه شدند. به عقیده مکارم، عبارت «بَل» که برای عدول از چیزی به چیز دیگر استعمال می‌شود؛ اشاره به این نکته است که [[مشرکان]] [[مکه]] از قوم [[فرعون]] و [[ثمود]] هم بدتر و لجوج‌ترند و دائماً به تکذیب و انکار [[قرآن]] مشغولند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۵۲|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۰۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بروج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۹ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۹ سوره بروج نوزدهمین آیه از هشتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به لجاجت و عناد کافران اشاره شده است که مردم گمان نکنند آنان به دلیل ندانستن و روشن نبودن حق، منحرف شدند؛ بلکه این خودشان بودند که پیوسته با تکذیب آیات الهی در راه باطل پیش می‌رفتند و گمراه شدند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«حق این است که کافران همواره تکذیب می‌کنند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آری کافران در انکارند»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در آیه مورد بحث، به لجاجت و عناد کافران اشاره شده است که مردم گمان نکنند آنان به دلیل ندانستن و روشن نبودن حق، منحرف شدند؛ بلکه این خودشان بودند که پیوسته با تکذیب آیات الهی در راه باطل پیش می‌رفتند و گمراه شدند. به عقیده مکارم، عبارت «بَل» که برای عدول از چیزی به چیز دیگر استعمال می‌شود؛ اشاره به این نکته است که مشرکان مکه از قوم فرعون و ثمود هم بدتر و لجوج‌ترند و دائماً به تکذیب و انکار قرآن مشغولند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بروج، هشتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره شمس و پیش از سوره تین نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۱۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۱۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۵۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بروج»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
