آیه ۱۲ سوره بروج
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بروج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره بروج دوازدهمین آیه از هشتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه بار دیگر تهدید کافران و شکنجه‌گران مطرح می‌شود و چنین بیان می‌دارد که گرفتن قهرآمیز و مجازات الهی بسیار شدید است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بی‌گمان فرو گرفتن پروردگارت سخت است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بی‌گمان سختگیری پروردگارت، سهمگین است»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در این آیه بار دیگر تهدید کفار و شکنجه‌گران مطرح می‌شود و چنین بیان می‌دارد که گرفتن قهرآمیز و مجازات الهی بسیار شدید است. در لغت «بطش» به معنی گرفتن همراه با قهر و قدرت گفته شده و این کلمه به معنی مجازات و کیفر نیز آمده است. به عقیده مکارم، عبارت «ربّک» در آیه یعنی پروردگار تو که برای آرامش پیامبر اسلام و تأکید بر حمایت خداوند از او ذکر شده است. در آیه مذکور، با پنج روش بر این تهدید تأکید گردیده است: کلمات بطش، شدید، جمله اسمیه بودن، حروف اِنّ و لام به‌کار رفته در این جمله موارد تأکیدی این آیه هستند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بروج، هشتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره شمس و پیش از سوره تین نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۱۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۱۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۴۶–۳۴۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بروج»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
