آیه ۲۰ سوره بروج
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بروج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۲ | ||||
| شماره آیه | ۲۰ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۰ سوره بروج بیستمین آیه از هشتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه نیز هشداری برای مشرکان و کافران مکه است که آنان بدانند از تمام جهات در احاطه خداوند قرار دارند و اگر او بدیشان مهلت داده؛ به جهت ناتوانی‌اش نیست و اگر هم زود مجازاتشان نمی‌کند؛ به خاطر این نیست که از حوزه قدرت و فرمانروایی او خارجند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِيطٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و خداوند از پشت سر ایشان را احاطه کرده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و خداوند بر فراز ایشان چیره است»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، این آیه نیز هشداری برای مشرکان و کافران مکه است که آنان بدانند از تمام جهات در احاطه خداوند قرار دارند و اگر او بدیشان مهلت داده؛ به جهت ناتوانی‌اش نیست و اگر هم زود مجازاتشان نمی‌کند؛ به خاطر این نیست که از حوزه قدرت و فرمانروایی او خارجند. بنابه نظر مکارم، عبارت «مِن ورائهم» اشاره به این مطلب است که خداوند از تمام جهات به آنها احاطه دارد و ممکن است که منظور احاطه علمی خداوند به اعمال آنها باشد؛ به این معنی که هیچ گفتار و رفتاری از او پنهان نمی‌ماند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بروج، هشتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره شمس و پیش از سوره تین نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۱۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۱۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۵۲–۳۵۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بروج»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
