بدون تصویر

آیه ۲۷ سوره فجر: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۲۷ سوره فجر''' بیست و هفتمین [[آیه]] از هشتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید.
'''آیه ۲۷ سوره فجر''' بیست و هفتمین [[آیه]] از هشتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در ادامه آیات پیشین و پس از بیان سرنوشت [[گناه|گناه‌کاران]] و طغیان‌گران، [[مؤمنان]] پرهیزکار را مورد خطاب قرار می‌دهد و با تعبیر «نفس مطمنئه» با لحنی همراه با محبت و مهربانی با آنان سخن می‌گوید. به عقیده مکارم مفسر شیعی، عبارت «مطمئنه» نشانه آرامشی است که در نتیجه [[ایمان]] داشتن برای فرد مؤمن حاصل شده است. این اطمینان [[نفس]] حالتی مطلق دارد و همه جنبه‌های زندگی او را دربر می‌گیرد.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در ادامه آیات پیشین و پس از بیان سرنوشت گناه‌کاران و طغیان‌گران، مؤمنان پرهیزکار را مورد خطاب قرار می‌دهد و با تعبیر «نفس مطمنئه» با لحنی همراه با محبت و مهربانی با آنان سخن می‌گوید. به عقیده وی، عبارت «مطمئنه» نشانه آرامشی است که در نتیجه ایمان داشتن برای فرد مؤمن حاصل شده است. این اطمینان نفس حالتی مطلق دارد و همه جنبه‌های زندگی او را دربر می‌گیرد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۷۵–۴۷۷|ج=۲۶}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۶

آیه ۲۷ سوره فجر
مشخصات قرآنی
نام سورهفجر
تعداد آیات سوره۳۰
شماره آیه۲۷
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۷ سوره فجر بیست و هفتمین آیه از هشتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در ادامه آیات پیشین و پس از بیان سرنوشت گناه‌کاران و طغیان‌گران، مؤمنان پرهیزکار را مورد خطاب قرار می‌دهد و با تعبیر «نفس مطمنئه» با لحنی همراه با محبت و مهربانی با آنان سخن می‌گوید. به عقیده مکارم مفسر شیعی، عبارت «مطمئنه» نشانه آرامشی است که در نتیجه ایمان داشتن برای فرد مؤمن حاصل شده است. این اطمینان نفس حالتی مطلق دارد و همه جنبه‌های زندگی او را دربر می‌گیرد.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ آیهٔ ۲۷ از سورهٔ ۸۹ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«ای روح آرام‌گیرنده!»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«هان ای نفس مطمئنه‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در ادامه آیات پیشین و پس از بیان سرنوشت گناه‌کاران و طغیان‌گران، مؤمنان پرهیزکار را مورد خطاب قرار می‌دهد و با تعبیر «نفس مطمنئه» با لحنی همراه با محبت و مهربانی با آنان سخن می‌گوید. به عقیده وی، عبارت «مطمئنه» نشانه آرامشی است که در نتیجه ایمان داشتن برای فرد مؤمن حاصل شده است. این اطمینان نفس حالتی مطلق دارد و همه جنبه‌های زندگی او را دربر می‌گیرد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فجر، هشتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره لیل و پیش از سوره ضحی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.