آیه ۷ سوره أعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (Shahroudi صفحهٔ آیه ۷ سوره اعلی را به آیه ۷ سوره أعلی منتقل کرد) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره اعلی''' هفتمین [[آیه]] از هشتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای بیان قدرت [[خداوند]] به این نکته اشاره می‌شود که (تو آیات را فراموش نخواهی کرد) مگر آنچه را که خدا بخواهد. بنابه نظر مفسران، مفهوم این تعبیر آن نیست که [[محمد|پیامبر]] چیزی را از یاد می‌برد؛ بلکه منظور اینست که حفظ آیات از سوی خداست و اگر هر لحظه بخواهد می‌تواند آن را بگیرد. در حقیقت [[قرآن]] با این بیان، تفاوت علم ذاتی خداوند و علم اعطا شده به پیامبر را مشخص کرده است. | '''آیه ۷ سوره اعلی''' هفتمین [[آیه]] از هشتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای بیان قدرت [[خداوند]] به این نکته اشاره می‌شود که (تو آیات را فراموش نخواهی کرد) مگر آنچه را که خدا بخواهد. بنابه نظر مفسران، مفهوم این تعبیر آن نیست که [[محمد|پیامبر]] چیزی را از یاد می‌برد؛ بلکه منظور اینست که حفظ آیات از سوی خداست و اگر هر لحظه بخواهد می‌تواند آن را بگیرد. در حقیقت [[قرآن]] با این بیان، تفاوت علم ذاتی خداوند و علم اعطا شده به پیامبر را مشخص کرده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه برای بیان قدرت خداوند به این نکته اشاره می‌شود که (تو آیات را فراموش نخواهی کرد) مگر آنچه را که خدا بخواهد. به گزارش وی، مفهوم این تعبیر آن نیست که پیامبر چیزی را از یاد می‌برد؛ بلکه منظور اینست که حفظ آیات از سوی خداست و اگر هر لحظه بخواهد می‌تواند آن را بگیرد. در حقیقت قرآن با این بیان، تفاوت علم ذاتی خداوند و علم اعطا شده به پیامبر را مشخص کرده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه برای بیان قدرت خداوند به این نکته اشاره می‌شود که (تو آیات را فراموش نخواهی کرد) مگر آنچه را که خدا بخواهد. به گزارش وی، مفهوم این تعبیر آن نیست که پیامبر چیزی را از یاد می‌برد؛ بلکه منظور اینست که حفظ آیات از سوی خداست و اگر هر لحظه بخواهد می‌تواند آن را بگیرد. در حقیقت قرآن با این بیان، تفاوت علم ذاتی خداوند و علم اعطا شده به پیامبر را مشخص کرده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۹۴–۳۹۵|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | أعلی | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره اعلی هفتمین آیه از هشتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای بیان قدرت خداوند به این نکته اشاره می‌شود که (تو آیات را فراموش نخواهی کرد) مگر آنچه را که خدا بخواهد. بنابه نظر مفسران، مفهوم این تعبیر آن نیست که پیامبر چیزی را از یاد می‌برد؛ بلکه منظور اینست که حفظ آیات از سوی خداست و اگر هر لحظه بخواهد می‌تواند آن را بگیرد. در حقیقت قرآن با این بیان، تفاوت علم ذاتی خداوند و علم اعطا شده به پیامبر را مشخص کرده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«مگر آنچه را که خدا بخواهد، به یقین او پنهان و پیدار می‌داند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«مگر آنچه خدا خواهد، که او آشکار و نهان را می‌داند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه برای بیان قدرت خداوند به این نکته اشاره می‌شود که (تو آیات را فراموش نخواهی کرد) مگر آنچه را که خدا بخواهد. به گزارش وی، مفهوم این تعبیر آن نیست که پیامبر چیزی را از یاد می‌برد؛ بلکه منظور اینست که حفظ آیات از سوی خداست و اگر هر لحظه بخواهد می‌تواند آن را بگیرد. در حقیقت قرآن با این بیان، تفاوت علم ذاتی خداوند و علم اعطا شده به پیامبر را مشخص کرده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره اعلی، هشتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۳۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۹۴–۳۹۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره اعلی»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۵۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
