آیه ۱۲ سوره أعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
جز (Shahroudi صفحهٔ آیه ۱۲ سوره اعلی را به آیه ۱۲ سوره أعلی منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | أعلی | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره اعلی دوازدهمین آیه از هشتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سرنوشت گروه «اشقی» اشاره شده است که طبق متن آیه، جایگاه آنان در آتش بزرگ است. بنابه نظر مفسران، منظور از «النار الکبری» پایین‌ترین طبقات جهنم است و به خاطر اینکه آنها سرسخت‌ترین و معاندترین مردم بودند؛ لذا عذاب آنها نیز سخت‌ترین و دردناک‌ترین عذاب‌ها خواهد بود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آن کسی‌که داخل بزرگترین آتش خواهد شد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«همان کسی که به آتش سترگ درآید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به سرنوشت گروه «اشقی» اشاره شده است که طبق متن آیه، جایگاه آنان در آتش بزرگ است. بنابه نظر مفسران، منظور از «النار الکبری» پایین‌ترین طبقات جهنم است و به خاطر اینکه آنها سرسخت‌ترین و معاندترین مردم بودند؛ لذا عذاب آنها نیز سخت‌ترین و دردناک‌ترین عذاب‌ها خواهد بود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره اعلی، هشتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۳۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۹۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره اعلی»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۵۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
