آیه ۳۲ سوره حاقه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۲ سوره حاقه''' | '''آیه ۳۲ سوره حاقه''' سی و دومین [[آیه]] از شصت و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه موردبحث، کیفیت به زنجیر کشیدن [[کافران]] و [[گناه|گناه‌کاران]] پس از ورود به [[جهنم]] توصیف شده است که به دست و پاهای آنان زنجیر مخصوصی بسته می‌شود که طول آن هفتاد ذراع است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که پس از ورود کافران و مجرمان به جهنم، دستور می‌رسد که آنها را در زنجیری که طولش هفتاد ذراع است؛ ببندند. به گزارش مکارم، ممکن است تعبیر هفتاد از باب تکثیر باشد و بر طبق نظر بعضی [[تفسیر قرآن|مفسران]] منظور این است که آنها را به صورت گروهی در زنجیرها می‌بندند. به گفته او، عبارت «ثُمّ» نشانه آن است که این مجازات جدیدی برای گناه‌کاران است که بعد از وارد کردنشان به دوزخ برای آنها معین شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که پس از ورود کافران و مجرمان به جهنم، دستور می‌رسد که آنها را در زنجیری که طولش هفتاد ذراع است؛ ببندند. به گزارش مکارم، ممکن است تعبیر هفتاد از باب تکثیر باشد و بر طبق نظر بعضی [[تفسیر قرآن|مفسران]] منظور این است که آنها را به صورت گروهی در زنجیرها می‌بندند. به گفته او، عبارت «ثُمّ» نشانه آن است که این مجازات جدیدی برای گناه‌کاران است که بعد از وارد کردنشان به دوزخ برای آنها معین شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۶۸–۴۶۹|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۰۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حاقه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۲ | ||||
| شماره آیه | ۳۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۲ سوره حاقه سی و دومین آیه از شصت و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه موردبحث، کیفیت به زنجیر کشیدن کافران و گناه‌کاران پس از ورود به جهنم توصیف شده است که به دست و پاهای آنان زنجیر مخصوصی بسته می‌شود که طول آن هفتاد ذراع است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آن‌گاه او را در زنجیری که طولش هفتاد گز است در بند کشید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس در زنجیری که طولش هفتاد ذرع است، بندش کنید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که پس از ورود کافران و مجرمان به جهنم، دستور می‌رسد که آنها را در زنجیری که طولش هفتاد ذراع است؛ ببندند. به گزارش مکارم، ممکن است تعبیر هفتاد از باب تکثیر باشد و بر طبق نظر بعضی مفسران منظور این است که آنها را به صورت گروهی در زنجیرها می‌بندند. به گفته او، عبارت «ثُمّ» نشانه آن است که این مجازات جدیدی برای گناه‌کاران است که بعد از وارد کردنشان به دوزخ برای آنها معین شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حاقه، شصت و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ملک و پیش از سوره معارج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۳۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۶۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۴۶۸–۴۶۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حاقه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۶۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
