آیه ۴۱ سوره حاقه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۱ سوره حاقه''' چهل و یکمین [[آیه]] از شصت و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، در این آیه و آیه بعد به نفی نسبت‌های ناروا و نادرستی که مشرکان به [[محمد|پیامبر اسلام]] می‌دادند؛ پرداخته شده است. [[کافران]] و [[شرک|مشرکان]] به دلیل هماهنگی و نظم آیات [[قرآن]]، آن را شعر می‌پنداشتند و پیامبر را شاعر می‌خواندند. به گزارش مکارم مفسر | '''آیه ۴۱ سوره حاقه''' چهل و یکمین [[آیه]] از شصت و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، در این آیه و آیه بعد به نفی نسبت‌های ناروا و نادرستی که مشرکان به [[محمد|پیامبر اسلام]] می‌دادند؛ پرداخته شده است. [[کافران]] و [[شرک|مشرکان]] به دلیل هماهنگی و نظم آیات [[قرآن]]، آن را شعر می‌پنداشتند و پیامبر را شاعر می‌خواندند. به گزارش مکارم مفسر شیعی، در [[شأن نزول]] آیه آمده: شخصی که نسبت شاعری به پیامبر می‌داده؛ «[[ابوجهل]]» بوده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه قرآن از پیامبر اسلام نسبت شاعری را نفی می‌کند و با عبارت «قلیلا ما تؤمنون» کافران و مشرکان را به خاطر سخنان‌شان توبیخ و سرزنش می‌نماید.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه قرآن از پیامبر اسلام نسبت شاعری را نفی می‌کند و با عبارت «قلیلا ما تؤمنون» کافران و مشرکان را به خاطر سخنان‌شان توبیخ و سرزنش می‌نماید.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۷۷–۴۷۸|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۴:۰۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حاقه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۲ | ||||
| شماره آیه | ۴۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۱ سوره حاقه چهل و یکمین آیه از شصت و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، در این آیه و آیه بعد به نفی نسبت‌های ناروا و نادرستی که مشرکان به پیامبر اسلام می‌دادند؛ پرداخته شده است. کافران و مشرکان به دلیل هماهنگی و نظم آیات قرآن، آن را شعر می‌پنداشتند و پیامبر را شاعر می‌خواندند. به گزارش مکارم مفسر شیعی، در شأن نزول آیه آمده: شخصی که نسبت شاعری به پیامبر می‌داده؛ «ابوجهل» بوده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آن گفتة شاعری نیست، اندکی ایمان می‌آورید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و سخن هیچ شاعری نیست، چه اندک ایمان می‌آورید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه قرآن از پیامبر اسلام نسبت شاعری را نفی می‌کند و با عبارت «قلیلا ما تؤمنون» کافران و مشرکان را به خاطر سخنان‌شان توبیخ و سرزنش می‌نماید.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حاقه، شصت و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ملک و پیش از سوره معارج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۳۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۷۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۴۷۷–۴۷۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حاقه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۶۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
