آیه ۷ سوره نوح: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره نوح''' هفتمین [[آیه]] از هفتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۷ سوره نوح''' هفتمین [[آیه]] از هفتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در ادامه سخنان [[نوح]] در این آیه، به عکس العمل [[قوم نوح]] در برابر [[نبوت|دعوت]] او اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که نوح در ادامه شکایت از قومش به خداوند میگوید: «من هر زمان آنها را دعوت کردم که ایمان بیاورند تا مشمول آمرزش تو قرارگیرند، آنها انگشتان خویش را در گوشهای خود میگذارند و لباسهایشان را بر خود پیچیده و بر کار خود اصرار و استکبار دارند.» به گزارش مکارم، انجام این اعمال نشاندهنده این مطلب است که آنها به مرحلهای از عداوت و دشمنی با حق رسیده بودند که حتی حاضر به دیدن و شنیدن و اندیشیدن نبودند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۶۳–۶۴|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۰۳
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | نوح | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۸ | ||||
شماره آیه | ۷ | ||||
شماره جزء | ۲۹ | ||||
شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره نوح هفتمین آیه از هفتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در ادامه سخنان نوح در این آیه، به عکس العمل قوم نوح در برابر دعوت او اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هرگاه من آنانرا فراخواندم تا آنانرا بیامرزی انگشتهایشان را به گوشهای خود فرو کردند و جامههایشان را به خود پیچیدند و پافشاری کردند و سخت کبر ورزیدند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و من هرچه دعوتشان میکنم تا سرانجام آنان را بیامرزی، انگشتانشان را در گوشهایشان میگذارند، و خود را در جامههایشان میپوشانند و [در کفر] پای میفشرند و سخت گردنکشی میکنند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که نوح در ادامه شکایت از قومش به خداوند میگوید: «من هر زمان آنها را دعوت کردم که ایمان بیاورند تا مشمول آمرزش تو قرارگیرند، آنها انگشتان خویش را در گوشهای خود میگذارند و لباسهایشان را بر خود پیچیده و بر کار خود اصرار و استکبار دارند.» به گزارش مکارم، انجام این اعمال نشاندهنده این مطلب است که آنها به مرحلهای از عداوت و دشمنی با حق رسیده بودند که حتی حاضر به دیدن و شنیدن و اندیشیدن نبودند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نوح، هفتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره نحل و پیش از سوره ابراهیم نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۵۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۶۳–۶۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نوح»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۲۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.