آیه ۱۲ سوره تغابن: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیه‌های مدنی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۲ سوره تغابن''' دوازدهمین [[آیه]] از شصت و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۲ سوره تغابن''' دوازدهمین [[آیه]] از شصت و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه فرمان به [[اطاعت]] کردن از [[الله]] و [[رسول خدا|رسول]] اوست. همچنین بنابه متن آیه، پیامبر تنها وظیفه [[تبلیغ]] را بر عهده دارد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند پس از بیان مسئله [[توحید|مبدأ]] و [[معاد]] در آیات ابتدایی سوره، به [[مسلمانان]] دستور می‌دهد خدا و پیامبرش را اطاعت کنند. به گفته او، اطاعت از رسول شعبه‌ای از اطاعت خداست و تکرار «اطیعوا» نشانه آن است که این دو در عرض هم نیستند؛ بلکه اطاعت از خدا در اصول و قوانین [[شرع]] است و اطاعت از پیامبر در حوزه مسائل اجرایی و [[تفسیر]]<nowiki/>هاست. در انتهای آیه نیز گفته می‌شود: «در صورتیکه از پیامبر اطاعت نشود، او مأمور به اجبار مردم نیست؛ بلکه وظیفه رسول خدا تنها ابلاغ آشکار است.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۰|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۰۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تغابن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره تغابن دوازدهمین آیه از شصت و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه فرمان به اطاعت کردن از الله و رسول اوست. همچنین بنابه متن آیه، پیامبر تنها وظیفه تبلیغ را بر عهده دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ ۚ فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَإِنَّمَا عَلَىٰ رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«از خدا و پیغمبر اطاعت کنید و اگر رویگردان شوید بر فرستادة جز رساندن پیام آشکار و روشن نیست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و از خداوند اطاعت کنید، و از پیامبر [هم] اطاعت کنید، و اگر روی برتابید [بدانید که] بر پیامبر ما فقط پیام رسانی آشکار است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند پس از بیان مسئله مبدأ و معاد در آیات ابتدایی سوره، به مسلمانان دستور می‌دهد خدا و پیامبرش را اطاعت کنند. به گفته او، اطاعت از رسول شعبه‌ای از اطاعت خداست و تکرار «اطیعوا» نشانه آن است که این دو در عرض هم نیستند؛ بلکه اطاعت از خدا در اصول و قوانین شرع است و اطاعت از پیامبر در حوزه مسائل اجرایی و تفسیرهاست. در انتهای آیه نیز گفته می‌شود: «در صورتیکه از پیامبر اطاعت نشود، او مأمور به اجبار مردم نیست؛ بلکه وظیفه رسول خدا تنها ابلاغ آشکار است.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تغابن، شصت و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تحریم و پیش از سوره صف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، پنج آیه (آیات ۱۴ تا ۱۸) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند. در سوره تغابن، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۵۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۰۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۲۰۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تغابن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
