آیه ۱۷ سوره تغابن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۷ سوره تغابن''' هفدهمین [[آیه]] از شصت و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۷ سوره تغابن''' هفدهمین [[آیه]] از شصت و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه [[قرض‌الحسنه]] و فواید آن است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] برای تشویق [[مومنان]] به [[انفاق]] و جلوگیری از [[بخل]]، درخواست به دادن قرض‌الحسنه کرده که برای این عمل مضاعف شدن [[اجر]] و آمرزش [[گناهان]] شخص بیان شده است. به گفته مکارم، «[[قرض]]» در اصل به معنای قطع کردن و بریدن است و چون با کلمه «[[حسنه]]» همراه شود؛ اشاره به جدا کردن مال از خود و دادن آن در راه [[خیر]] است. در انتهای آیه به دو نام از [[اسماء الحسنی|اسماءالحسنی]] اشاره شده است: «[[شکور (اسماء الحسنی)|شکور]]» به معنی بسیار سپاسگزار و «[[حلیم (اسماء الحسنی)|حلیم]]» به معنای بردبار.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۱۱-۲۱۲|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۰۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تغابن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره تغابن هفدهمین آیه از شصت و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه قرض‌الحسنه و فواید آن است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۚ وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«اگر به خداوند قرض الحسنه بدهید آن‌را برایتان چندین برابر می‌سازد و شما را می‌آمرزد و خداوند سپاسگزار بردبار است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«اگر در راه خداوند قرض‌الحسنه دهید، برای شما [اجرش را] دو چندان کند و شما را بیامرزد، و خداوند قدردان بردبار است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن برای تشویق مومنان به انفاق و جلوگیری از بخل، درخواست به دادن قرض‌الحسنه کرده که برای این عمل مضاعف شدن اجر و آمرزش گناهان شخص بیان شده است. به گفته مکارم، «قرض» در اصل به معنای قطع کردن و بریدن است و چون با کلمه «حسنه» همراه شود؛ اشاره به جدا کردن مال از خود و دادن آن در راه خیر است. در انتهای آیه به دو نام از اسماءالحسنی اشاره شده است: «شکور» به معنی بسیار سپاسگزار و «حلیم» به معنای بردبار.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تغابن، شصت و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تحریم و پیش از سوره صف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، پنج آیه (آیات ۱۴ تا ۱۸) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند. در سوره تغابن، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۵۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۰۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۲۱۱-۲۱۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تغابن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
