آیه ۱۱ سوره طلاق: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱ سوره طلاق''' یازدهمین [[آیه]] از شصت و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۱ سوره طلاق''' یازدهمین [[آیه]] از شصت و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. آیه موردبحث، اشاره دارد به فرستاده شدن [[رسول خدا|رسولی]] از جانب [[خداوند]] که [[مومنان]] را از تاریکیها به سمت نور خارج میکند. سپس در ادامه، پاداش [[اخروی]] مومنان نیکوکار برشمرده شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند، خطاب [[قرآن]] در آیه به مومنان است و به آنان گفته میشود که «از جانب خداوند برای آنها فرستادهای آمده که آیات الهی را بر آنان میخواند و مومنانی را که اهل [[عمل صالح]] هستند؛ از تاریکیها به سوی نور میبرد. پاداش اخروی این مومنان، باغهای سرسبز [[بهشت]] است که در آنها نهرها جاری است و جایگاهشان در آن مکان ابدی و همیشگی خواهد بود که از روزی نیکو و پاکیزهای نیز برخوردار خواهند شد.» به گزارش مکارم، برخی از [[مفسران]] منظور از رسول را «پیامبر اسلام» دانسته و برخی آن را به [[جبرئیل]] تفسیر نمودهاند. همچنین به باور او، تعبیر به «یومن» و «یعمل» به صیغه [[مضارع]]، نشان از استمرار و تداوم دارد و تعبیر «رزقا» به صورت [[نکره]]، اشاره به عظمت و اهمیت روزیهایی است که خداوند برای مومنان در [[قیامت]] فراهم ساخته است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۵۶-۲۵۹|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۷
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | طلاق | ||||
تعداد آیات سوره | ۱۲ | ||||
شماره آیه | ۱۱ | ||||
شماره جزء | ۲۸ | ||||
شماره حزب | ۱۱۲ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره طلاق یازدهمین آیه از شصت و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. آیه موردبحث، اشاره دارد به فرستاده شدن رسولی از جانب خداوند که مومنان را از تاریکیها به سمت نور خارج میکند. سپس در ادامه، پاداش اخروی مومنان نیکوکار برشمرده شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
رَسُولًا يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِ اللَّهِ مُبَيِّنَاتٍ لِيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۚ وَمَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و پیغمبری (را به میانتان آورده است) که آیات خدا را به روشنی برایتان میخواند تا آنانرا که ایمان آورده و کارهای شایسته کردهاند از تاریکیها بهسوی نور بیرون آورد، و کسیکه به خداوند ایمان دارد و کار شایسته انجام دهد (خداوند) او را به باغهایی که از زیر (درختان و کاخهای) آن رودها روان است درخواهد آورد که همیشه در آن جاودانهاند بهراستی که خداوند روزی او را نیک گردانده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پیامبری که آیات روشنگر الهی را بر شما میخواند، تا کسانی را که ایمان آوردهاند و کارهای شایسته کردهاند، از تاریکیها به سوی روشنایی برآورد، و هر کس به خداوند ایمان آورد و نیکوکاری کند، او را به بوستانهایی که جویباران از فرودست آن جاری است، درآورد، و جاودانه در آنند، به راستی که خداوند روزی او را نیکو گردانده است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند، خطاب قرآن در آیه به مومنان است و به آنان گفته میشود که «از جانب خداوند برای آنها فرستادهای آمده که آیات الهی را بر آنان میخواند و مومنانی را که اهل عمل صالح هستند؛ از تاریکیها به سوی نور میبرد. پاداش اخروی این مومنان، باغهای سرسبز بهشت است که در آنها نهرها جاری است و جایگاهشان در آن مکان ابدی و همیشگی خواهد بود که از روزی نیکو و پاکیزهای نیز برخوردار خواهند شد.» به گزارش مکارم، برخی از مفسران منظور از رسول را «پیامبر اسلام» دانسته و برخی آن را به جبرئیل تفسیر نمودهاند. همچنین به باور او، تعبیر به «یومن» و «یعمل» به صیغه مضارع، نشان از استمرار و تداوم دارد و تعبیر «رزقا» به صورت نکره، اشاره به عظمت و اهمیت روزیهایی است که خداوند برای مومنان در قیامت فراهم ساخته است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طلاق، شصت و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره دهر و پیش از سوره بینه نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره طلاق، یک آیه ناسخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۶۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۴۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۲۵۶-۲۵۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طلاق»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.