آیه ۱۰ سوره تحریم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰ سوره تحریم''' دهمین [[آیه]] از شصت و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۰ سوره تحریم''' دهمین [[آیه]] از شصت و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه موردبحث، به سرانجام بد و عاقبت شوم، دو نفر از همسران پیامبران گذشته (همسران [[نوح]] و [[لوط]]) اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در این آیه برای [[کافران]] مثالی را بیان کرده و از سرانجام بد همسر نوح و همسر لوط سخن گفته است. به گزارش مکارم، این دو زن با اینکه در خانه [[پیامبران]] و تحت سرپرستی آنها بودند؛ اما خیانت کردند و به همین علت سزاوار [[عذاب]] الهی شدند. به گفته او، قرآن با آوردن این مثال نشان می‌دهد که داشتن ارتباط نزدیک با پیامبران الهی مانع از نزول عذاب نمی‌گردد و هر کس با عمل خویش است که سرانجام و عاقبتش را مشخص می‌کند. لذا در پایان آیه به این دو زن خطاب می‌شود: «شما نیز همراه با سایر جهنمیان وارد [[دوزخ]] شوید.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۰۰-۳۰۲|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تحریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره تحریم دهمین آیه از شصت و ششمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آیه موردبحث، به سرانجام بد و عاقبت شوم، دو نفر از همسران پیامبران گذشته (همسران نوح و لوط) اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَامْرَأَتَ لُوطٍ ۖ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«خداوند دربارة کافران مثلی می‌زند، زن نوح لوط را (آن دو) در نکاح دو بنده از بندگان درستکار ما بودند آن‌گاه به آنان خیانت ورزیدند پس آن (دو بنده) نتوانستند از (عذاب) خدا چیزی را از آن (دو زن) دفع کند و گفته شد: با در آیندگان به آتش (دزوخ) درآئید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«خداوند درباره کافران مثلی می‌زند، و آن همسر نوح است و همسر لوط که در حباله دو بنده از بندگان شایسته ما بودند، سپس به ایشان خیانت کردند، و آن دو [پیامبر] در برابر امر [و عذاب] الهی چیزی را از آنان باز نداشتند، و [به آنان] گفته شود، همراه سایر وارد شوندگان، وارد آتش [جهنم] شوید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه برای کافران مثالی را بیان کرده و از سرانجام بد همسر نوح و همسر لوط سخن گفته است. به گزارش مکارم، این دو زن با اینکه در خانه پیامبران و تحت سرپرستی آنها بودند؛ اما خیانت کردند و به همین علت سزاوار عذاب الهی شدند. به گفته او، قرآن با آوردن این مثال نشان می‌دهد که داشتن ارتباط نزدیک با پیامبران الهی مانع از نزول عذاب نمی‌گردد و هر کس با عمل خویش است که سرانجام و عاقبتش را مشخص می‌کند. لذا در پایان آیه به این دو زن خطاب می‌شود: «شما نیز همراه با سایر جهنمیان وارد دوزخ شوید.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تحریم، شصت و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حجرات و پیش از سوره تغابن نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۷۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۷۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۰۰-۳۰۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تحریم»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
