آیه ۱۶ سوره عبس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۶ سوره عبس''' شانزدهمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۶ سوره عبس''' شانزدهمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه دو وصف دیگر برای [[فرشتگان]] و سفیران [[وحی]] بیان شده است که عبارتند از: کِرام (جمع کریم) به معنای عزیز و بزرگوار گفته شده و بررة (جمع بارّ) به معنی نیکوکار در لغت آمده است. این آیه به عظمت و بزرگی مقام فرشتگان وحی اشاره دارد. همچنین در تفاسیر آمده این عبارت اشاره به پاکی آنان از گناه دارد؛ چنانچه در آیه [[آیه ۲۶ سوره انبیاء|۲۶]] و [[آیه ۲۷ سوره انبیاء|۲۷ سوره انبیاء]] به این توصیفات تأکید شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، در این آیه دو وصف دیگر برای فرشتگان و سفیران وحی بیان شده است که عبارتند از: کِرام (جمع کریم) به معنای عزیز و بزرگوار گفته شده و بررة (جمع بارّ) به معنی نیکوکار در لغت آمده است. این آیه به عظمت و بزرگی مقام فرشتگان وحی اشاره دارد. همچنین در تفاسیر آمده این عبارت اشاره به پاکی آنان از گناه دارد؛ چنانچه در آیه ۲۶ و ۲۷ سوره انبیا به این توصیفات تأکید شده است. در مجموع آیات ۱۵ و ۱۶ سوره عبس از فرشتگان وحی با سه وصف سفیر، کریم و نیکوکار تمجید شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۳۵-۱۳۶|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عبس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۶ سوره عبس شانزدهمین آیه از هشتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه دو وصف دیگر برای فرشتگان و سفیران وحی بیان شده است که عبارتند از: کِرام (جمع کریم) به معنای عزیز و بزرگوار گفته شده و بررة (جمع بارّ) به معنی نیکوکار در لغت آمده است. این آیه به عظمت و بزرگی مقام فرشتگان وحی اشاره دارد. همچنین در تفاسیر آمده این عبارت اشاره به پاکی آنان از گناه دارد؛ چنانچه در آیه ۲۶ و ۲۷ سوره انبیاء به این توصیفات تأکید شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
كِرَامٍ بَرَرَةٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«گرامی نیک کردار»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که گرامیانند و نیکان»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در این آیه دو وصف دیگر برای فرشتگان و سفیران وحی بیان شده است که عبارتند از: کِرام (جمع کریم) به معنای عزیز و بزرگوار گفته شده و بررة (جمع بارّ) به معنی نیکوکار در لغت آمده است. این آیه به عظمت و بزرگی مقام فرشتگان وحی اشاره دارد. همچنین در تفاسیر آمده این عبارت اشاره به پاکی آنان از گناه دارد؛ چنانچه در آیه ۲۶ و ۲۷ سوره انبیا به این توصیفات تأکید شده است. در مجموع آیات ۱۵ و ۱۶ سوره عبس از فرشتگان وحی با سه وصف سفیر، کریم و نیکوکار تمجید شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عبس، هشتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نجم و پیش از سوره قدر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه (آیه ۱۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۵۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۲۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۳۵-۱۳۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عبس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
