آیه ۲۲ سوره عبس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۲ سوره عبس''' بیست و دومین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به | '''آیه ۲۲ سوره عبس''' بیست و دومین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به مسئله [[قیامت]] و حوادث پس از زنده شدن انسان اشاره دارد. عبارت «انشر» (از ماده انشار) به معنای گستردن بعد از جمع کردن گفته شده که به پایان یافتن کامل زندگی انسان در دنیا و محشور شدن او در رستاخیز تأکید شده است. از نکات قابل توجه آیه اینست که درمورد [[مرگ|مردن]] و در [[قبر]] مخفی کردن از «مشیت الهی» نام برده شده بود ولی در اینجا می‌گوید: «هر وقت [[الله|خدا]] بخواهد زنده می‌کند.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، در این آیه به | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، در این آیه به مسئله قیامت و حوادث پس از زنده شدن انسان اشاره دارد. عبارت «انشر» (از ماده انشار) به معنای گستردن بعد از جمع کردن گفته شده که به پایان یافتن کامل زندگی انسان در دنیا و محشور شدن او در رستاخیز تأکید شده است. از نکات قابل توجه آیه اینست که درمورد مردن و در قبر مخفی کردن از «مشیت الهی» نام برده شده بود ولی در اینجا می‌گوید: «هر وقت خدا بخواهد زنده می‌کند.» به عقیده او، ممکن است این تعبیر به این دلیل باشد که هیچ‌کس از تاریخ وقوع قیامت آگاه نیست و تنها خداست که می‌داند، ولی در مورد مرگ به‌طور اجمال معلوم است که انسان بعد از گذراندن عمر طبیعی خواه ناخواه می‌میرد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۴۱|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عبس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۲ | ||||
| شماره آیه | ۲۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۲ سوره عبس بیست و دومین آیه از هشتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به مسئله قیامت و حوادث پس از زنده شدن انسان اشاره دارد. عبارت «انشر» (از ماده انشار) به معنای گستردن بعد از جمع کردن گفته شده که به پایان یافتن کامل زندگی انسان در دنیا و محشور شدن او در رستاخیز تأکید شده است. از نکات قابل توجه آیه اینست که درمورد مردن و در قبر مخفی کردن از «مشیت الهی» نام برده شده بود ولی در اینجا می‌گوید: «هر وقت خدا بخواهد زنده می‌کند.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«سپس هر وقت بخواهد او را زنده می‌گرداند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس هر زمان که خواست او را برانگیزد»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در این آیه به مسئله قیامت و حوادث پس از زنده شدن انسان اشاره دارد. عبارت «انشر» (از ماده انشار) به معنای گستردن بعد از جمع کردن گفته شده که به پایان یافتن کامل زندگی انسان در دنیا و محشور شدن او در رستاخیز تأکید شده است. از نکات قابل توجه آیه اینست که درمورد مردن و در قبر مخفی کردن از «مشیت الهی» نام برده شده بود ولی در اینجا می‌گوید: «هر وقت خدا بخواهد زنده می‌کند.» به عقیده او، ممکن است این تعبیر به این دلیل باشد که هیچ‌کس از تاریخ وقوع قیامت آگاه نیست و تنها خداست که می‌داند، ولی در مورد مرگ به‌طور اجمال معلوم است که انسان بعد از گذراندن عمر طبیعی خواه ناخواه می‌میرد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عبس، هشتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نجم و پیش از سوره قدر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه (آیه ۱۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۵۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۳۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۴۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عبس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
